Zmień język 

::R5721: strona 203::

„SIEDEM CZASÓW” KARANIA IZRAELA JEST BŁOGOSŁAWIEŃSTWEM

PYTANIE: Jeśli kara za całą sprawiedliwą krew przelaną od dni Abla do dni naszego Pana spadła na Żydów w roku 70 n.e., to jak możemy wyjaśnić kary, których doznawali przez cały Wiek Ewangelii?

Odpowiedź: Z pewnością wiemy, że Żydzi powiedzieli wówczas, gdy nasz Pan umierał z ich rąk: „Krew jego na nas i na dziatki nasze”. Nie tylko byli gotowi ponieść osobistą odpowiedzialność za śmierć Jezusa, ale wręcz żądali, aby ponieśli ją również ich potomkowie. Niewątpliwie Bóg, ze swoją przewidującą wiedzą w odniesieniu do tego, co ten lud uczyni, jak również w odniesieniu do ich ogólnego stanu serca, od początku zaplanował dla nich „Siedem Czasów” niełaski. Sprawił, że zostało to zapisane przez Mojżesza w Księdze Kapłańskiej (3 Moj. 26:18-45). Bóg oświadczył tam, że jeśli Izraelici nie będą pokutować za swoje wykroczenia przeciwko Przymierzu i jeśli Jego wielokrotne karania nie zdołają ich zreformować, sprowadzi na nich „Siedem Czasów” karania i środków dyscyplinujących.

W chronologii biblijnej „Czas” jest symbolicznym rokiem. Zgodnie z żydowską rachubą, każdy rok składał się z 360 dni. Dlatego, gdy jest użyty symbolicznie, oznacza 360 lat, a siedem takich symbolicznych lat to okres 2520 literalnych lat. Te Siedem Czasów, czyli siedem symbolicznych lat, rozpoczęło się w 606 roku p.n.e. od zniszczenia Jerozolimy i wypędzenia całego narodu do Babilonu. To wtedy rozpoczęło się przepowiedziane 70 lat spustoszenia ziemi (Jer. 25:8-12; 2 Kron. 36:14-22), które, jak rozumiemy, zakończyło się około 21 września ubiegłego roku.

Podczas tego długiego okresu ucisku Izraela Bóg dał narodom pogańskim sposobność, aby wykazały, czego mogą dokonać, rządząc światem. Bóg zapowiedział, że na przestrzeni tych „Czasów” będzie postępował z tymi, którzy stanowili Jego lud Przymierza zupełnie inaczej niż wcześniej. Wystąpi przeciwko nim, rozpraszając ich między poganami i znajdą się pod panowaniem swoich wrogów itd. Historia uczy, że od tamtego czasu Żydzi byli uciskani przez inne narody, byli „bez króla”, zgodnie z tym, co zostało przepowiedziane przez Pana. Dla Izraela to doświadczenie było zarówno korzystne, jak i niekorzystne. Nie stanowiło jedynie karania za jego grzechy. Było to doświadczenie zesłane przez Pana dla jego dobra.

„PIERWEJ NIŻEM SIĘ BYŁ UNIŻYŁ, BŁĄDZIŁEM”

Podczas tych „Siedmiu Czasów” Żydzi doświadczyli wielkiego ucisku i kar. Cały lud Boży, w każdym Wieku, potrzebował karania dla naprawy i rozwoju, niektórzy bardziej, inni mniej. Bóg mówi do Duchowego Izraela: „[…]  albowiem któryż jest syn, którego by ojciec nie karał? A jeźli jesteście bez karania, którego wszyscy są uczestnikami, tedy jesteście bękartami [nieślubnymi], a nie synami” (Żyd. 12:7,8). I tak było z Domem Sług, cielesnymi Izraelitami. Ponieważ byli oni ludem Przymierza Boga, dlatego On się nimi zajmował i rzeczywiście podczas tych 2520 lat dał im wiele doświadczeń, które okażą się korzystne dla tych z nich, którzy będą skłonni czynić dobrze. Te gorzkie doświadczenia okazały się tak korzystne, że kiedy przyszedł Jezus, jako naród byli oni najświętszymi ludźmi na świecie, choć dotychczas cierpieli jedynie przez niewielką część tych „Siedmiu Czasów”.

Wiemy, że głoszenie Ewangelii przez naszego Pana i Jego Apostołów przekonało około pięciuset Żydów, gotowych uwierzyć i przyjąć Jezusa jako Mesjasza. A wkrótce potem, zaraz po Pięćdziesiątnicy, uwierzyło wiele tysięcy. Jak wiemy z przekazu, byli to prawdziwi Izraelici, w których nie znaleziono zdrady. To niezwykłe, że w Izraelu była tak wielka liczba ludzi, gotowych przyjąć Mesjasza. Nie byłoby tak, gdyby nie przeszli przez karzące doświadczenia. Wszystkie te doświadczenia miały na celu oddzielenie ich od pogan, powstrzymanie ich od mieszania się z innymi narodami ziemi.

Gdyby Żydom dobrze się powodziło pod różnymi rządami – Babilonu, Medo-Persji, Grecji i Rzymu, mogliby zintegrować się z różnymi narodami i zupełnie przestać być Żydami. To samo dotyczy ich potomków, odkąd jako naród zostali zniszczeni za panowania Tytusa w 70 roku n.e. Przez cały Wiek Ewangelii, dzięki Boskiej opatrzności, Żydzi nadal przechodzili podobne prześladowania, które oddzielały ich od reszty świata. W ten sposób ich umysły były utrzymywane w stanie pokory, w którym będą najlepiej przygotowani do

::R5721 : strona 204::

służby, gdy nadejdzie czas ich zupełnego przywrócenia do łaski.

Uważamy, że kiedy nadejdzie właściwy czas, Żydzi będą lepiej przygotowani do Królestwa niż jakikolwiek inny naród. Prześladowania, które przeszli, ich posłuszeństwo Zakonowi itp. przygotują ich do przyjęcia Królestwa. Nie powinniśmy zatem postrzegać tego długiego okresu cierpienia i prześladowań jedynie jako ucisku i kary. Żydzi, dla ich ostatecznego dobra, mieli być deptani przez pogan, aż się zakończy okres dominacji pogan.

WIELKIE PONOWNE ZGROMADZENIE IZRAELA

Paweł mówi nam, że gdy tylko Kościół Ewangelii zostanie skompletowany, łaska Boża powróci do Żydów – powróci w pełnym znaczeniu tego słowa. „[…] zatwardzenie z części przyszło na Izraela, póki by nie weszła zupełność pogan [pełna przewidziana liczba prawdziwego Kościoła, która ma być zgromadzona z narodów pogańskich]. A tak wszystek Izrael będzie zbawiony, jako napisano: Przyjdzie z Syonu [uwielbionego Kościoła Ewangelii, duchowego Syjonu] wybawiciel [Chrystus, Głowa i Ciało, Jezus i Jego Oblubienica] i odwróci niepobożności od Jakóba [ziemskiego Izraela]. A toć będzie przymierze moje z nimi, gdy odejmę grzechy ich […]” – Rzym. 11:1-33.

Pan zamierzył zgładzić wszystkie grzechy – grzechy Izraela, grzechy tych, którzy mieli należeć do Kościoła Ewangelii i grzechy całego świata. Z tego powodu Chrystus został objawiony i z tego powodu umarł. To unieważnienie lub zgładzenie grzechów całego świata, będzie postępować w miarę, jak każdy będzie uznawał Niebiański dar przebaczenia i będzie posłuszny nowemu Rządowi.

Ortodoksyjni Żydzi, ci, którzy nadal trzymają się nauk Prawa Zakonu i Proroków oraz wierzą w Boga, jako pierwsi otrzymają błogosławieństwa Nowego Wieku. „Tak więc co do ewangelii są nieprzyjaciółmi ze względu na was [Kościół], lecz co do wybrania [ziemskiego wybrania] są umiłowani ze względu na ojców”. Zatem ten stan ucisku, w którym Żydzi znajdowali się przez cały Wiek Ewangelii, mimo zniszczenia ich jako narodu w 70 roku n.e., w rzeczywistości był łaską od Boga. Wszystkie uciski, które ten lud przeżył podczas „Siedmiu Czasów” karania, ostatecznie okażą się dla nich korzystne, ponieważ przygotują ich do błogosławieństw Królestwa Mesjasza. Kościół będzie najważniejszy w Królestwie, a cielesny Izrael ze Starożytnymi Godnymi na czele będzie drugi co do ważności. Kolejno wszystkie narody zostaną objęte Boską łaską i błogosławieństwem, stając się członkami Izraela. Wszyscy będą błogosławieni przez naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.

====================

— 1 lipca 1915 r. —