Zmień język 

::R5688 : strona 150::

„Korona żywota” – kto ją otrzyma?

„Błogosławiony mąż, który znosi pokuszenie; bo gdy będzie doświadczony, weźmie koronę żywota, którą obiecał Pan tym, którzy Go miłują” – Jak. 1:12

Powyższe słowa Apostoła Jakuba są częścią poważnego napomnienia dla całego Kościoła Bożego rozproszonego za granicą. „Błogosławiony mąż, który znosi [z hartem ducha] pokuszenia”. Tacy, którzy nie miłują Pana z całego serca, u których samolubstwo lub jakieś inne bożyszcze zajmuje pierwsze miejsce, zostaną zwiedzeni przez świat, ciało lub Diabła by podnieść pewnego rodzaju bunt przeciwko Słowu Bożemu lub Boskiej Opatrzności. Będą mieli plany, teorie lub pragnienia, które będą woleli od Pańskiego Planu i Jego drogi. Ich własne plany, teorie i pragnienia po analizie okażą się, że są oparte na samolubstwie, ambicji lub złym duchu zawiści, nienawiści, zazdrości, pychy itp. Tylko ci, którzy mężnie znoszą podobne pokusy i zasadzki a przy łasce Bożej zwyciężają i podporządkowują cielesny umysł, otrzymają obiecaną koronę.

Apostoł mówi tutaj o ostatecznej nagrodzie, którą jest „korona żywota”. Sprawę dotyczącą korony żywota można obserwować z różnych punktów widzenia. Na przykład, gdy myślimy o życiu jako o koronującym błogosławieństwie na jakimkolwiek poziomie bytu. Ci, którzy w Wieku Tysiąclecia zostaną przyprowadzeni do Boskiej łaski, już po zamknięciu tego wieku i jeśli okażą się godni, zdobędą życie wieczne. Innymi słowy, zostaną ukoronowani życiem, które nie będzie miało końca. Starożytni Godni będą mieli takie wieczne życie. Będą ukoronowani życiem. Życie doskonałe, niekończące się jest największym błogosławieństwem, jakie Bóg może udzielić. Potem Maluczkie Stadko zostanie szczególnie ukoronowane życiem, ponieważ otrzyma ono życie na wyższym poziomie, życie Boskiej natury – natury Jehowy. Życie w najwyższej formie będzie ich koroną. Myślimy więc o wszystkich tych nagrodach jako koronach życia gdy wszyscy przy końcu biegu zostaną wypróbowani i doświadczeni.

KORONA PONAD WSZYSTKIE INNE

Mamy jednak powód przypuszczać, iż Św. Jakub w naszym tekście mówi o Kościele, o Oblubienicy Chrystusa, o klasie najbardziej pobłogosławionej z całego rodzaju ludzkiego. Kościół jest teraz szczególnie na próbie. Ta próba naszej miłości, wytrwałości, wiary, cierpliwości ma na celu wykazanie, którzy z nas okażą się godni dostąpienia najgłówniejszych z błogosławieństw – Boskiej natury, którą Bóg obiecał tym, którzy Go miłują – którzy miłują Go więcej niż domy, ziemię lub więzi, więcej niż kochają żonę, męża, rodziców, dzieci, siebie lub jakąkolwiek inną rzecz. Bóg ma także nagrodę dla innych, lecz nie będzie to ta najwyższa korona, którą zaoferował tylko Oblubienicy Swojego Syna.

Co stanowi pokuszenie, o którym mowa w naszym tekście? Odpowiedź Pisma Świętego jest taka, iż Pan powiedział, że przyjdą próby i pokuszenia, ćwiczenia na tych, którzy są Jego, aby mogli oni rozwinąć swoje charaktery, aby dowiedli swej stałości i lojalności. Bez prób i pokus nasze posłuszeństwo wobec Boga nie byłoby nigdy okazane. Miłość własna mogłaby panować w naszych sercach a my byśmy tego nie rozpoznali bez ujawnienia jej. Bardzo łatwo jest myśleć jak bardzo miłujemy Pana, jak wiele pragniemy czynić dla Niego. Potem przychodzi pokusa lenistwa i chęć czynienia czegoś dla samych siebie, zamiast czynienia dla Pana. Łatwo jest myśleć, iż miłujemy Jego wolę i śpiewać:

„Bądź wola Twa, o Panie mój.”

Potem jesteśmy ciężko doświadczani na tym punkcie i czasem odkrywamy, że nasza miłość Jego woli wymaga jeszcze dalszego rozwoju i większej stałości.

Nasze przymierze z Bogiem mówi, aby miłować Go z całego serca, myśli, duszy i siły, a bliźniego jak siebie samego. Mamy osiągnąć ten poziom w duchu naszych umysłów tak dalece jak to tylko możliwe przy Boskiej pomocy, ufając w zasługi drogocennej krwi, która przykrywa nasze nieuniknione niedostatki. Tak, mamy „kłaść życie dla braci”. Pokuszenie przychodzi, aby miłować inne rzeczy bardziej, miłować bardziej siebie niż miłujemy Boga i braci. Pan pozwala, aby przychodziły na nas takie próby, pokuszenia i trudności. Zdaje się nam, że sposób, w jaki przyjmujemy te doświadczenia i próby, będzie miał udział w decyzji czy okażemy się godnymi najwyższej korony żywota.

KORONA ŻYWOTA PO PRÓBIE

„Gdy będzie doświadczony, weźmie koronę żywota”. Wyrażenie, „gdy będzie doświadczony” nie oznacza tylko jednej próby, lecz nasze wszystkie doświadczenia są określane jako próba, test lojalności. Nasze całe życie jest próbą lub testem sprawdzającym jak szczerzy jesteśmy, jak bardzo miłujemy Pana, co jesteśmy gotowi poświęcić, stosownie do zawartego z Bogiem przymierza. „Gdy będzie doświadczony” znaczy, gdy jego próba skończy się. Wówczas otrzyma „koronę żywota”. Nikt nie otrzyma jej wcześniej. Jednakże, niekoniecznie oznacza to, iż ktoś otrzyma koronę w tej samej chwili, gdy jego próba się skończy – gdy tylko jego ofiara dopełni się w śmierci. Jezus spał do trzeciego dnia zanim otrzymał swoją koronę. Apostołowie i inni spali przez wiele stuleci zanim otrzymali swoją nagrodę.

To również nie oznacza, aby tej samej chwili lub dniu, w którym chrześcijanin w zupełności dowiedzie swej wierności Panu miał natychmiast zasnąć lub być od razu wprowadzony do chwały lub nieśmiertelności przez chwalebną przemianę w pierwszym zmartwychwstaniu. Pan może mieć dalsze cele, etc. w stosunku do swoich dzieci, zanim ich ofiara zostanie dokonana.

::R5688 : strona 151::

Tak więc każda faza naszej próby i testu powinna być wykazaniem naszej lojalności. Niechaj doświadczenia przychodzą i nie przestają przychodzić. Bez względu na to, jakie są nasze naturalne ułomności, będzie nam udzielona wystarczająca łaska. On się spodziewa od nas lojalności we wszelkich warunkach, w każdym czasie, aż do końca. 

====================

— 15 maja 1915 r. —