Zmień język 

::R5660 : strona 103::

Dlaczego świat nie otrzymał Restytucji

ZGODNIE z przedstawieniem Biblijnym nasz Pan umarł za grzechy całego świata, kiedy On oddał Swe życie w zamian za życie Ojca Adama, które zostało utracone z powodu grzechu. Śmierć naszego Zbawiciela będzie wystarczająca dla całego świata, ponieważ cały świat ma udział w karaniu Adama przez dziedziczność. Zasługa śmierci Chrystusa, wystarczająca za grzechy Adama i za grzechy całego świata, nie została jeszcze zastosowana, lub zapłacona za Adama czy za świat. Została ona tylko złożona na Ojcowskie ręce bez zastosowania za kogokolwiek.

Pismo Święte mówi nam, dla jakiego celu to zastosowanie ma być uczynione; mianowicie, po Wtórym przyjściu naszego Pana i ustanowieniu Jego Królestwa, On zastosuje, dla pełnej satysfakcji i wymagań Boskiej Sprawiedliwości, całą zasługę Jego ofiary w imieniu Adama i jego rodzaju. W ten sposób zostanie zapłacona pełna kara za grzech pierworodny, rasa Adama zostanie uwolniona od tego potępienia i natychmiast rozpocznie się dzieło Restytucji. W międzyczasie, oczekując na zastosowanie krwi za świat, Ojciec przypisuje zasługę Chrystusa w imieniu Kościoła.

ZASŁUGA CHRYSTUSOWA PRZYPISANA KOŚCIOŁOWI

Rozważając ten temat, to słowo przypisać powinno być wyjaśnione. Przypisywanie nie jest dawaniem. Danie zasługi Chrystusa oznaczałoby, zastosowanie jej za Adama i całą jego rasę. Jezus nie jest jeszcze gotowy aby dać ją Adamowi i całej ludzkości; uwolnienie Adama i jego rodzaju właśnie teraz z obecnych warunków nie byłoby najlepszym planem.

W użyciu handlowym słowo przypisanie ma zbliżone znaczenie do poręczenia. Jeśli ktoś poręcza weksel o wartości tysiąca dolarów, to nie daje ani jednego grosza, ale on przypisuje wartość tych pieniędzy. Taka transakcja ilustruje dzieło przypisania zasługi Kościołowi. Kościół nie kwalifikuje się do złożenia ofiary Bogu. Bóg jest niechętny przyjąć jako ofiarę czegokolwiek, co jest niedoskonałe. Ale Jezus, mając kredyt w rękach Bożych, przypisuje udział w tej zasłudze tym, którzy ofiarowują samych siebie w poświęceniu. Na mocy tej zasługi, On staje się poręczycielem, lub gwarantem dla tych, którzy chcą stać się Jego uczniami. Więcej niż to nie jest konieczne; dla nich poświęcenie jest ofiarą, a oni potrzebują ofiarować tylko to, co posiadają. Ponieważ nasz Pan przypisuje Swoją zasługę Kościołowi, która uzupełnia to, czego oni nie mają, czegokolwiek brakuje im z powodu dziedziczności, kiedy oni wypełnią swoją umowę, zasługa ta będzie zwolniona, tak samo jak po spłaceniu weksla, poręczyciel jest wolny.

::R5661 : strona 103::

ZWOLNIENIE TEJ ZASŁUGI

Nasz Pan Jezus staje się Gwarantem, Poręczycielem, lub Przypisującym Swoją zasługę wszystkim, którzy poświęcą się Bogu. Dotyczy to nie tylko Maluczkiego Stadka, ale także Wielkiej Kompanii, która będzie częściowo wierna i która będzie potrzebować tego przypisania do wypełnienia Przymierza; obejmuje ono również tych, którzy później staną się świadomie niewierni i pójdą na Wtórą Śmierć. Kiedy wszystkie te rzeczy zostaną dokonane, wówczas zasługa Chrystusa zostanie całkowicie uwolniona ze wszystkich tych przypisań, zostanie w pełni zastosowana do zapieczętowania Nowego Przymierza, którego Chrystus jest Pośrednikiem. Wtedy Jego Królestwo będzie Pośredniczącym Rządem, dla błogosławienia i podnoszenia świata.

Propozycja skierowana do naśladowców Chrystusa jest taka, by złożyli swe ludzkie życie w ofierze, tak jak Jezus złożył Swoje – w sposób, jaki Boska opatrzność może dla nich wyznaczyć. Lecz ci, którzy przedstawiają się Bogu w poświęceniu, są członkami grzesznej rasy Adama. Bóg właściwie odmawia zawarcia umowy z takimi pokutującymi grzesznikami. On mówi: Wasze życie jest już pod potępieniem; ono już w trzech czwartych minęło; w każdym razie nie moglibyście przedstawić więcej niż jednej czwartej ofiary, która jest absolutnie wymagana. Jednak Plan Boży przewidział, że Jezus może stać się Poręczycielem dla tych, którzy pragną stać się Jego naśladowcami w ofierze. Na Jego konto, ich ofiary są przyjmowane jako część Jego ofiary, aby mogli mieć także udział w Jego chwale.

FILOZOFIA USPRAWIEDLIWIENIA przez Wiarę

Filozofia tej sprawy jest taka: Jezus już ma w rękach Ojca Niebieskiego – to jest w rękach Sprawiedliwości – zasłużony kredyt o wartości Jego ludzkiego życia, które złożył ofiarnie w posłuszeństwie Boskiej woli. Ta ofiara, wystarczająca dla Adama i każdego członka jego rodziny, czeka w rękach Bożych, aby była zastosowana we właściwym czasie – w czasie wyznaczonym na początek Tysiącletniego Panowania Chrystusa, w celu błogosławienia, podniesienia, Restytucji świata. Pewna część tego błogosławieństwa, czyli zasługi Chrystusowej ma przyjść na każdego członka rasy Adamowej w Restytucji. Pewna część będzie zatem w stosownym czasie odnosić się do dzieci Adama, które obecnie po porzuceniu grzechu, stają się członkami Chrystusa, przez poświęcenie się na śmierć.

Jako Orędownik dla tych, którzy pragną stać się Jego naśladowcami, Jezus przystosowuje, czyli przypisuje im zasługę, która znajduje się u Boga, jako Jego kredyt. To przypisanie jest równowartością błogosławieństwa Restytucji, które inaczej otrzymaliby w Tysiącleciu. Ta przypisana zasługa, równa całej ich niedoskonałości, jest zatem usprawiedliwieniem ich od wszelkiego grzechu, od wszelkiego potępienia. Tak więc usprawiedliwieni przez wiarę, są oni zaakceptowani przez Boga, a ich ofiary przyjęte są przez Niego jako integralna część ofiary ich Odkupiciela.

Dopóki cała zasługa Chrystusa w ten sposób przypisana różnym osobom, które poświęciły się w Wieku Ewangelii, nie zostanie zwolniona, pełna zasługa ofiary Chrystusa nie będzie dostępna dla rzeczywistej Restytucji dla Adama i dla całej jego rasy. Część zasługi przypisana indywidualnie każdemu naśladowcy Chrystusa jest zwalniana, gdy ten naśladowca umiera, ponieważ przypisanie miało jedynie pozwolić, by ofiara ofiarującego była przyjemna Bogu. Ofiarodawca najpierw porzucił swoje ziemskie nadzieje i perspektywy – przywileje Restytucyjne zabezpieczone przez Jezusa dla wszystkich ludzi. Tyle on poświęcił natychmiast w chwili swojego poświęcenia, a więc pozbył się tego. Jego poświęcenie obejmuje jednak wszystko, co pozostaje z jego talentów i zdolności umysłowych, żywotności i siły, jeszcze do śmierci. Poręczenie naszego Zbawiciela za Kościół działa jak embargo na cenę okupu, która musi być zapłacona Sprawiedliwości jako całość, by uzyskać przywileje restytucji człowieka.

ILUSTRACJA PRZYPISANIA ZASŁUGI

Aby zrobić ilustrację: Przypuśćmy, że A zdeponował milion dolarów w banku przeznaczając je na konkretny cel w określonym czasie. W międzyczasie niektórzy z jego przyjaciół potrzebują pieniędzy albo kredytu. Mówi do bankiera, ja nie chcę naruszać miliona dolarów, które mam w depozycie; ale na mocy tego, że są one w twoim posiadaniu, jestem pewien, że z przyjemnością udzielisz kredytu niektórym z moich przyjaciół, gdy ja poręczę ich weksle. Bankier oczywiście mógłby powiedzieć: tak. Poręczone weksle byłyby zdyskontowane, a A byłby obciążony pełną kwotą tych weksli, gdyby nie zostały spłacone w wyznaczonym terminie. Wówczas na jego kredycie o wartości miliona dolarów nałożone byłoby embargo w stopniu w jakim te weksle nie zostały spłacone. Ale gdy wszystkie weksle zostałyby spłacone, milion dolarów

::R5661 : strona 104::

byłby wolny od zobowiązań, jakby te weksle nie były sporządzone, a kredyt A nie był przypisany nikomu.

Tak samo jest z nami, którzy stajemy się uczniami Chrystusa. Jezus poręczył nasze weksle. On staje się naszym Poręczycielem, że wypełnimy nasze zobowiązanie, że złożymy nasze życie. Dopóki nasze życie nie zostanie złożone, to przypisanie stanowi embargo na zasłudze Chrystusowej, która jest zarezerwowana, by być zastosowana w imieniu świata. Ale tak jak każdy z nas umiera, wszelkie przypisanie zasługi w imieniu tego jest zakończone, ponieważ jego umowa jest spełniona. W przypadku tych, którzy nie zechcą złożyć swego życia chętnie, zgodnie z przymierzem, Jezus jako ich Poręczyciel, pomimo wszystko dopilnuje, aby złożyli swoje życie; niektórzy z nich w wielkim Czasie Ucisku przejdą przez wielkie udręki, a ich śmierć przyniesie im również pewną miarę błogosławieństwa; inni umrą Wtórą Śmiercią.

====================

— 1 kwietnia 1915 r. —