Zmień język 

::R5388 : strona 29::

Napomnienie Św. Pawła do starszych

„Przetoż czujcie […] bo wnijdą między was wilcy okrutni, którzy trzodzie folgować nie będą. A z was samych powstaną mężowie, mówiący rzeczy przewrotne, aby za sobą pociągnęli uczniów” – Dz. Ap. 20:29-31

Powyższe słowa były wypowiedziane do Starszych Kościoła w Efezie. Święty Paweł, zmierzając do Jerozolimy, znalazł się w niewielkiej odległości od miasta Efez. Zawiadomił więc tamtejszych Starszych, że zatrzyma się na pewien czas w Milecie, gdzie chętnie by ich jeszcze raz zobaczył. Oni przyszli i odbyli z nim dłuższą naradę. Nasz tekst jest częścią jego przemowy do nich. On powiedział im, że już ich więcej nie zobaczy i napominał, aby czuwali nad sobą. Najlepiej, aby każdy bardziej czuwał nad samym sobą, niż nad drugimi. Dopóki człowiek nie nauczy się panować nad swym własnym duchem, nie może właściwie rządzić drugimi.

Zasada ta ma szczególne zastosowanie w stosunku do Starszych. Starsi powinni czuwać nad sobą. Z powodu zajmowanego przez nich wyższego stanowiska, jakie powierzył im Kościół, oni są w niebezpieczeństwie popadnięcia w zarozumiałość – pychę. Są w niebezpieczeństwie stania się aroganckimi. Lecz napomnieniem skierowanym do nich jest, aby czuwali nad sobą i trzodą Bożą, nad którą zostali postanowieni zarządcami. Powinni rozumieć, że zajmując swoje stanowisko są przedstawicielami nie tylko Kongregacji, ale i Pana. Ich stanowisko, powierzone im w wyznaczony sposób – przez jawne głosowanie poprzez podniesienie rąk – mają oni uznawać nie tylko jako głos Kościoła, ale także jako wybór przez Ducha Świętego. Pieczę nad Kościołem mają uważać za swoją wielką misję i ważną służbę, jaką należy sprawować w imię Pana.

WILKI I ODSTĘPCZE OWCE

Są dwa ważne powody, dlaczego Starsi mają w szczególności czuwać nad sobą. Pierwszym powodem, wspomnianym przez Apostoła było to, że wilcy okrutni wejdą pomiędzy nich, którzy trzodzie folgować nie będą. Myśl zawarta tu zdaje się być, że te wilki nigdy nie były częścią trzody. Oni jednak nie przedstawią siebie jako wilki. Ostrzeżenie Apostoła wskazuje, że na świecie jest klasa ludzi o wilczej naturze,

::R5388 : strona 30::

która będzie się starać o przyłączenie do Kościoła. Nasz Pan ostrzegał: „Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w odzieniu owczym, ale wewnątrz są wilcy drapieżni” (Mat. 7:15). Napomnienie to zawiera w sobie myśl o zwodniczości fałszywych proroków. Oni będą chodzić jak owce, przestawać z owcami, przedstawiać się za owce, przywdziewać odzienie owcy, lecz prawdziwymi owcami oni nigdy nie byli i nie są. Cel, w jakim przyłączają się do owiec jest samolubny, ich wpływ jest jako wilka pomiędzy owcami. Wilk przestrasza owce, jego zamiarem jest zabijać owce, wyssać ich krew.

Tak więc jest klasa, która z powodów nam niezrozumiałych przekręca prawdę, szkodzi trzodzie, wszczyna kłótnie wprowadzające owce w zamieszanie, szkodząc im jako Nowym Stworzeniom i ciągnąc ich do śmierci. Prawdopodobnie taka klasa była podczas tego całego Wieku. Choć nasz tekst nie mówi, aby owca mogła się stać wilkiem, to jednak niektórzy z nas pewno znają osoby, które kiedyś były owcami, a później zaczęły objawiać wilcze usposobienie i z widocznym upodobaniem szkodziły trzodzie. Tak Jezus jak i Apostoł napominają nas, abyśmy się mieli na baczności przed  tymi, którzy wchodzą pomiędzy owce i pozornie wyglądają jak owce.

Oprócz niebezpieczeństwa pochodzącego ze strony wilków jest jeszcze niebezpieczeństwo wśród nas samych. Apostoł wskazuje na to, jako na bardzo subtelne niebezpieczeństwo. W dodatku do tych o wilczej naturze, znajdą się jeszcze w niektórych zgromadzeniach mężowie na stanowiskach nauczycieli, którzy, głosząc rzeczy przewrotne, będą się starać pociągnąć za sobą uczniów. Starają się

::R5389 : strona 30::

uczynić z nich swoich własnych uczniów. Wydaje się, że ich uczuciem jest: To jest mój zbór, to jest moja trzoda – nie rozumiejąc tego, że Kościół jest trzodą Bożą, Pańskimi owcami. W takim uczuciu mieści się samolubstwo i stanowisko, jakie jest przeciwne Duchowi Bożemu i Pismu Świętemu. „Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża będzie wywyższony” jest zasadą działalności Bożej. Jeśli ktoś chce być prawdziwym Starszym, prawdziwym sługą Bożym, powinien pamiętać o tym i unikać tego wszystkiego, co mogłoby w nim rozwinąć ducha zarozumiałości. W przeciwnym razie może być pewny, że będzie szkodził sobie samemu i drugim.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ PROPORCJONALNA DO ZDOLNOŚCI

Owce są bardzo płochliwymi stworzeniami, więc potrzebują pewnego rodzaju prowadzenia. Podczas nieobecności pasterza one potrzebują jednego z pomiędzy siebie, któryby był ich wodzem. W stadzie owiec znajdują się niektóre mądre owce – barany trzody, wodzowie – których owce uważają za swych przewodników podczas nieobecności pasterza. Te mądre barany w trzodzie mogą przedstawiać Starszych w Kościele Chrystusowym. Rogi barana są dla niego dobrym narzędziem obrony w razie ataku na niego lub na inne owce.

Jednak Pismo Święte mówi także o niebezpieczeństwach grożących ze strony niektórych baranów z trzody – niektórych przewodników ludu Pańskiego (Ez. 34:17-23). Te barany idą do strumienia i mącą wodę przeznaczoną do picia. Jest tam też wzmianka o kozłach, co jest drugą ilustracją usposobienia niektórych Starszych, czego nie należy przeoczyć. Słyszeliśmy, że niektórzy hodowcy owiec używają niekiedy kozła jako przewodnika trzody, ponieważ kozioł, jako bardziej wojowniczy i odważniejszy od owiec, dostarcza owcom odwagi itp. Nie wiemy jak wielu z Pańskiej trzody jest prowadzonych przez kozły. Gdziekolwiek jednak ktoś okaże usposobienie kozła, tam Ecclesia nie powinno wybierać takiego za swojego przewodnika.

Odpowiednimi przewodnikami są tylko ci, którzy okazują odpowiednie usposobienie. Kościół znajduje się w znacznej mierze na łasce przewodników, więc ci ostatni mają większą odpowiedzialność. Więc Apostoł mówi: „Niechaj was nie wiele będzie nauczycielami, bracia moi, wiedząc, że cięższy sąd odniesiemy” – większe doświadczenia, większą próbę (Jak. 3:1). Starszy ma większą odpowiedzialność proporcjonalnie do swych zdolności. Należy więc  pamiętać, że ten, który zajmuje stanowisko starszego, jest w pewnym stopniu przedstawicielem Pana, który jest  wielkim Pasterzem Trzody.

====================

— 15 stycznia 1914 r. —