Zmień język 

::R5049 : strona 198::

Przypowieści o zarodku Królestwa

— Mar. 4:26-32; MAT. 13:33 — 21 LIPCA —

„Przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi” – Mat. 16:10

W przeszłości wielu z nas przeoczyło fakt, że prawie wszystkie nauki Odkupiciela odnoszą się do królestwa – królestwa Mesjasza. Wielu z nas przyjęło niebiblijną naukę, że Jego królestwo będzie polegało jedynie na suwerenności w sercach Jego naśladowców w obecnym życiu.

Obecnie widzimy prawdziwe znaczenie i łączność wielu wypowiedzi naszego wielkiego Nauczyciela na ten temat. Ucząc nas, żebyśmy modlili się: „Przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi”, Jezus miał na myśli, żebyśmy pamiętali o Boskiej chwalebnej obietnicy, że ostatecznie, przez królestwo Mesjasza, nieświadomość, grzech i śmierć zostaną obalone, a chętna i posłuszna ludzkość zostanie od nich uwolniona aż „wszelkie kolano skłoni się, a wszelki język będzie wysławiał Boga”.

Nasz Pan miał na myśli, że powinniśmy połączyć to królestwo z wielką obietnicą dana Abrahamowi: „W twoim nasieniu wszystkie narody ziemi będą błogosławione”. Nauki Mistrza i poselstwo, które polecił nam, żebyśmy głosili w Jego imieniu jest ewangelią Królestwa – poselstwem przyszłej chwały oraz poselstwem mówiącym, że obecnie Bóg wybiera Maluczkie Stadko, które ma stanowić duchowe nasienie Abrahama i współdziedziców z Jezusem na tronie tego królestwa. Apostoł Paweł odnosi się do tego w Gal. 3:29: „A jeźliście wy Chrystusowi tedyście nasieniem Abrahamowym, a według obietnicy dziedzicami”.

Dzisiejszy artykuł stawia przed nami kilka przypowieści Jezusa odnoszących się do królestwa. Większość z nich nawiązuje raczej do klasy królestwa obecnego czasu niż do królestwa w stanie jego zupełnego rozwoju podczas tysiąca lat Jego chwały. Wszystkie poświęcone dzieci Boże, spłodzone z Ducha Świętego, podczas tego wieku – od czasu Pięćdziesiątnicy – stanowią razem klasę królestwa, królestwa w zarodku – niedokończoną, nierozwiniętą i niekompletną. Niektórzy z tych zarodkowych członków królestwa mogą jeszcze upaść w czynieniu swojego powołania i wyboru pewnymi, a w ten sposób mogą się stać „wyrzutkami” w osiągnięciu chwały i zaszczytów do jakich zostali powołani.

WOLNY ROZWÓJ KRÓLESTWA

Pierwsza ilustracja naszej lekcji mówi o tym, że królestwo Boże w jego zarodkowym stanie jest wolnym, stopniowym i systematycznym rozwojem, obejmującym cały okres Wieku Ewangelii. Jest ono podobne do nasienia rzuconego na ziemię, które potrzebuje długiego okresu czasu i odpowiednich warunków, aby mogło w końcu przynieść plon. Jezus i Apostołowie dokonali tego zasiewu nie tylko dla ich własnych czasów, ale dla całej klasy pszenicy rozwijającej się w ciągu tego wieku. Jezus wyjaśnił w innej przypowieści: „Żniwo jest koniec wieku”. Zgromadzenie do niebiańskiego gumna zostanie zakończone w pierwszym zmartwychwstaniu.

JAKO NASIENIE GORCZYCY

Nie każda przypowieść zapatruje się na zarodkowe królestwo z tego samego punktu widzenia. Dzieje się tak, ponieważ można na nie patrzeć z tylu stron, ile mamy przypowieści – tak, jak możemy zrobić różne zdjęcie tego samego budynku. Jedno może pokazywać jego wschodnią stronę, inne zewnętrzną elewację, jeszcze inne plan pomieszczeń, a następne rusztowanie. Jeżeli natomiast budynek jest betonowy, sfotografowana mogłaby być struktura, w której beton jest odlewany.

Przypowieść o ziarnku gorczycy wydaje się przedstawiać królestwo z punktu widzenia świata – nominalnego kościoła, rozwiniętego z pierwotnego maleńkiego ziarenka prawdziwej Ewangelii. Z tego maleńkiego ziarenka wyrosła dzisiejsza potężna instytucja z wieloma wyznaniowymi odgałęzieniami. Lecz niestety! Ten dobrze prosperujący system przyciągnął do swych gałęzi ptaki powietrzne, które Pan w innym miejscu opisuje jako reprezentujące onego złego i jego aniołów – szatana i jego przedstawicieli – dla, których nie przewidziano miejsca w królestwie. Wpływ złego nie mógłby się przedostać do Kościoła, gdyby był on wystarczająco wierny i gorliwy w ogłaszaniu prawdziwej Ewangelii i wąskiej drogi samozaparcia.

W rzeczywistości, zaniedbanie głoszenia Ewangelii „wąskiej drogi” jest tym, co przyniosło duże powodzenie nominalnemu chrześcijaństwu i uczyniło je atrakcyjnym miejscem dla ptactwa niebieskiego – szatana i zwiedzionych przez niego jednostek – żeby zagnieździć się w jego gałęziach i stać się prawdziwym życiem kościelnictwa. To wydaje się być tym samym obrazem, który nasz wielki Nauczyciel przytacza w Księdze Objawienia 18:2. Czytamy tam, że nominalne systemy są symbolicznie przedstawione jako Babilon, który „stał się przybytkiem czartów i mieszkaniem wszelkiego ducha nieczystego, i mieszkaniem wszelkiego ptactwa nieczystego i przemierzłego”.

Słowo „mieszkanie” wydaje się sugerować, że te nieczyste ptaki są bardzo pożądane i chętnie przetrzymywane przez nominalne chrześcijaństwo – prawdopodobnie dlatego, że system ten jest uważany za posiadający najbardziej hojnych członków i mający najwięcej atrakcji.

PRZYPOWIEŚĆ O KWASIE

W Piśmie Świętym kwas jest używany jako symbol grzechu. Tak więc, kiedy Jezus w Swojej czystości miał być symbolizowany przez „chleb z nieba”, Żydom było zalecone, by używali przaśników. Przed Świętem Przejścia otrzymali oni polecenie oczyszczenia swoich domów z kwasu. Mieli go spalić i zniszczyć. Tutaj ponownie kwas był symbolem grzechu i zepsucia. Święty Paweł komentując to pisze do Kościoła: „Wyczyśćież tedy stary kwas [grzech, złość, nienawiść, niesnaski itp.], abyście byli nowym zaczynieniem” – żebyście mogli być z Chrystusem jednym przaśnym chlebem. Właśnie o tym chlebie Apostoł mówi: „Albowiem jednym chlebem, jednym ciałem wiele nas jest, bo wszyscy jednego chleba jesteśmy uczestnikami” – 1 Kor. 10:17. 

Prawdą jest, że w jednej z oficjalnych ofiar, chleb miał być upieczony z kwasem. Rozumiemy jednak, że było to w celu symbolizowania, czyli przedstawienia nas, Kościół, jako będących z natury grzesznikami, dziećmi gniewu, jak i inni. Pieczenie powstrzymuje rozkładające działanie kwasu, a to pieczenie symbolizuje doświadczenia, przez które musiał przejść Kościół, żeby grzeszne i deprawujące nas skłonności mogły być całkowicie w nas zniszczone.

W tej przypowieści nasz Pan ukazuje kobietę mieszającą dla rodziny zaczyn z mąką na chleb, w wyniku czego cała masa została zakwaszona. W konsekwencji, jeżeli ktokolwiek z rodziny chciałby otrzymać czysty, przaśny chleb, to byłoby to nieosiągalne, ponieważ cały kwas przeniknął cały ten wypiek. Co to reprezentuje? Odpowiadamy, że w symbolice biblijnej, niewiasta reprezentuje system kościelny. Niewiasta w przypowieści reprezentuje system zorganizowany i mocny we wczesnym okresie, posiadający czystą naukę – czysty pokarm, zapewniony przez Pana wszystkim domownikom wiary.

Niewiasta zmieszała zakwas, czyli błędy i fałszywe doktryny z całą mąką, z całym dostarczonym pokarmem. Żadna z jego części nie pozostała nieskażona. Wynikiem tego była niestrawność. Słowo Boże, które pierwotnie było czyste, nie jest już więcej przyjmowane. Zakwas lub fermentacja tak się rozprzestrzeniła, że dzisiaj cała masa teologicznych doktryn po prostu „cuchnie” i dla wszystkich chrześcijan wszystkich denominacji jest ohydna.

Przypowieść ta była proroctwem tego, co miało miejsce. Jest jednak jeszcze czas na to, żeby wszyscy prawdziwi chrześcijanie odwrócili się od błędów ciemnych wieków do słów Jezusa, Apostołów i Proroków. Jesteśmy zadowoleni, że możemy zauważyć, że „jego świętość, papież” jest wśród innych wybitnych osób, które wskazują ponownie na nauki biblijne, jako czyste Słowo Boże, które jedynie „może uczynić nas mądrymi ku zbawieniu” i wyłącznie, przez które „człowiek Boży może stać się doskonały i ku wszelkiej dobrej sprawie dostatecznie wyćwiczony” – 2 Tym. 3:15-17.

====================

— 15 czerwca 1912 r. —