Zmień język

::R2873 : strona 285::

Nieumiarkowanie

Przyp. 23:29-35 — 22 WRZEŚNIA

Złoty tekst: „Wino czyni pośmiewcę, a napój mocny zwajcę; przetoż każdy, co się w nim kocha, nie bywa mądrym” – Przyp. 20:1

NIEUMIARKOWANIE jest jednym z najgorszych nieszczęść trapiących ludzkość. Nawet ci, co są jego niewolnikami przyznają siłę i prawdziwość powyższego tekstu. Wynika z tego, że każdy, kto zostanie opanowany fatalnym wpływem pijaństwa staje się niewolnikiem tego nałogu – a szczególnie, gdy został więcej osłabiony upadkiem, który przez sześć tysięcy lat osłabia fizyczną i umysłową żywotność ludzką. Tylko ci, co rozumieją, że odziedziczone słabości mają wiele do czynienia z pijaństwem, mogą sympatyzować z więcej upadłymi i mogą właściwie pojąć, dlaczego pijaństwo wywiera na niektórych większy wpływ aniżeli na innych. Chociaż politowanie i sympatia są w takich wypadkach właściwe, to jednak musimy je ujawniać umiarkowanie, jeżeli chcemy upadłym i słabym dopomóc. Żaden nie jest tak słabym i zdegradowanym, aby już nie miał żadnej podstawy charakteru, dlatego zamiast zbytniego ubolewania nad pijakiem, należy raczej starać się, aby wzmocnić jego charakter i zachęcać go do porzucenia tej słabości.

Słabi i więcej zdegradowani pod tym względem powinni być zachęcani do zrozumienia, że posiadają siłę woli, która bardzo dopomoże im do wyrobienia charakteru, jeżeli tylko będą jej używać. Jednak tak oni jak i wszyscy powinni wiedzieć, że największa siła i podnieta dla charakteru przychodzi z góry; i że nawet najsłabsi pod względem cielesnego zdegradowania mogą otrzymać taką pomoc dla ich serca i umysłu z obietnic, napomnień i zachęceń Boskiego Słowa, że mogą stać się mocnymi w Panu i w sile mocy Jego. Każdego dnia potrzeba nam siły naszej woli do pokonywania słabości naszego upadłego ciała, lecz ponadto potrzeba nam czegoś więcej – potrzeba nam „łaski ku pomocy w każdym czasie potrzeby”. Mamy się także nauczyć, gdzie tą łaskę można uzyskać i jak przystępować do tronu niebiańskiej łaski, aby tego potrzebnego błogosławieństwa dostąpić.

Tu zachodzi potrzeba przyswojenia sobie nauk Chrystusowych – upewnienia się, że Bóg zna nasze słabości i sympatyzuje z nami, we właściwym znaczeniu tego słowa oraz, że Jego zarządzenie w Chrystusie jest takie, że On może być sprawiedliwym, a jednak usprawiedliwiającym tych, co wierzą w Jezusa – że może być sprawiedliwym, a jednak przebaczyć nam nasze grzechy i dostarczyć nam siły i pomocy potrzebnej do zwycięstwa.

Tym, co mają nieumiarkowanych przyjaciół lub sąsiadów, na których chcieliby wywrzeć korzystny wpływ, radzimy, aby odwoływali się do ich woli, do ich szacunku dla samych siebie, wykazując im dobre skutki umiarkowania, a złe skutki nieumiarkowania, nawet z punktu zapatrywania światowego i społecznego. Radzimy im iść jeszcze dalej i zachęcać takich, że przez wzgląd na słabość ich woli ujawnionej w ich nieumiarkowaniu, oni powinni rozpoznać, że chociaż wszyscy ludzie potrzebują Zbawiciela i pomocy, której tylko On udzielić może, to jednak im słabsza wola tym większa potrzeba Zbawiciela i Jego pomocy. Gdy czujemy się słabi w swej własnej sile i gdy z tego powodu jesteśmy pobudzani do uczynienia przymierza z Bogiem i do opierania się na Jego sile, wtedy jesteśmy mocni – 2 Kor. 12:9,10.

Uczynimy tę lekcje krótką, ponieważ nie mamy powodu do przypuszczenia, że pewna liczba naszych czytelników znajduje się w niewoli pijaństwa. Wiemy, że kogo Syn wyswobodzi ten jest prawdziwie wolnym i przypominamy wszystkim, iż ona większa wolność, którą otrzymujemy w Chrystusie przez jasne zrozumienie Boskiego Planu, powinna nas coraz więcej pobudzać do doprowadzenia naszych talentów i wszelkich władz naszego umysłu i ciała – do zupełnego posłuszeństwa woli Bożej i do rozumnej służby Jemu. Ci, co myślą tą się kierują, zrozumieją na pewno, że nie mają do stracenia żadnych władz umysłowych ani cielesnych. Zrozumieją, że należą do Pana i że mają uwielbiać Go w swym ciele i duchu, które są Jego (1 Kor. 6:20). Poznają również, że są tylko szafarzami i że wszelkie nadużycie talentów, czy to przez pijaństwo, czy w jakiś inny sposób, byłoby nadużyciem powierzonego im szafarstwa i prowadziłoby ich do stanu, w którym Pan nie mógłby im powiedzieć: „Dobrze sługo dobry i wierny”.

Zachęcając do umiarkowania i odradzając nieumiarkowanie pod względem wszelkiego rodzaju upijania się, czujemy jednak, że poświęceni Panu potrzebują szczególnej lekcji względem upajających wpływów tego świata, przychodzących na nas jako „nowych stworzeń”. Można upoić się bogactwem, przepychem, wygodami, które to rzeczy pobudzają duszę do mówienia: „Odpocznij sobie; zapomnij na twoje Przymierze Ofiary – aby postępować śladami Jezusa, a być umarłym dla świata i jego dążeń”. Można upoić się przyjemnościami, modą, pychą i różnymi pożądliwościami, które imponują Nowemu Stworzeniu i różnymi przewodami śmiertelnego ciała starają się upoić i znieczulać nowy umysł, aby uczynić go głuchym względem duchowych rzeczy i obojętnym względem naszej gorliwości dla Pana, Prawdy i braci; a wreszcie, aby pozwolił nam zabiegać o rzeczy uznawane przez świat, przyjemne dla naszego ciała i zgodne z życzeniami i upodobaniami naszych przyjaciół. Wobec wszystkich takich upajających ułud nasza odpowiedź powinna być, Nie; ponieważ wyrzekliśmy się tych rzeczy i poświęciliśmy nasze życie w Przymierzu, że odtąd będziemy umarłymi dla ziemskich rzeczy, a żywymi Bogu. Nasze radości, nasze przyjemności i nasze upajania muszą być duchowego rodzaju. Musimy stać się tak rozentuzjazmowanymi i zachwyconymi rzeczami niebieskimi, radością,

::R2873 : strona 286::

pokojem i błogosławieństwem, jakie towarzyszą naszemu karmieniu się przy Pańskim stole i przywilejem posiadania Jego Ducha, że upajanie się rzeczami ziemskimi będzie miało coraz mniej pociągu dla nas – Efez. 5:18.

„Dusza moja, bądź na straży twojej;
Dziesięć tysięcy wrogów powstaje;
Zastępy grzechu silnie naciskają
Aby pozbawić cię nagrody.”

====================

— 1 września 1901 r. —