Zmień język 

::R0682 strona 8::

DODANE Z POWODU PRZESTĘPSTW

Rozważmy następujące słowa z listu św. Pawła do Galacjan 3:19: „Cóż tedy zakon? Dla przestępstwa przydany jest, ażby przyszło ono nasienie, któremu się stała obietnica […]” Zadajmy sobie następujące pytania: Jakie prawo zostało dodane, do czego zostało dodane i z powodu jakiego przestępstwa zostało ono dodane?

Z kontekstu wynika, że prawo, do którego odnosi się powyższy werset, to prawo dane Izraelowi na górze Synaj (Porównaj werset 12 z 3 Księgą Mojżeszową 15:5, Księgą Ezechiela 20:11 i z Listem do Rzymian 10:5). To prawo było dodane do zakonu Abrahamowego, pod który to zakon Izrael został poddany sto dwadzieścia lat wcześniej (Zobacz werset 17).

Kiedy Bóg stworzył człowieka, stworzył go na swoje własne podobieństwo, a prawo swoje wypisał mu na sercu – czynienie dobrego przychodziło pierwszemu, doskonałemu człowiekowi naturalnie i z łatwością, aż do czasu, gdy grzech zniszczył, zepsuł i prawie zupełnie wymazał owo prawo i podobieństwo Boże. Adam przeszedłszy swoją próbę, nie zdał jej i został skazany na wyrok śmierci, on i cała jego potomstwo. A ponieważ wszystkie jego dzieci odziedziczyły niedoskonały organizm, zarówno moralnie jak i fizycznie, byłoby bez celu dla nich mieć nadzieję, że jeśli w swoim obecnym niedoskonałym stanie, byliby postawieni na próbę pod prawem Bożym, że udałoby się im wypełnić zakon i być znalezionym bez zarzutu a także otrzymać w nagrodę – życie wieczne.

Bóg, przewidując niemożliwość tego, aby człowiek sam mógł przyprowadzić siebie do stanu zasłużenia sobie na życie, dostarczył innego sposobu na uwolnienie człowieka poprzez „Baranka, który był zabity przed założeniem świata ” – „Baranka Bożego, który gładzi grzech świata” i to o tym planie mówi przymierze z Abrahamem. Bóg, znając zawczasu swoje własne plany, że w słusznym czasie usprawiedliwi pogan, zapowiedział tę dobrą nowinę Abrahamowi, mówiąc: „W twoim nasieniu błogosławione będą wszystkie narody ziemi.”

Stąd widzimy, że na warunkach tego przymierza, Izrael i wszystkie inne narody otrzymały obietnicę błogosławieństwa. Ale z powodu odziedziczonego grzechu, nie tylko Izrael był niezdolny stać się tym „nasieniem”, które miało BŁOGOSŁAWIĆ, ale wszyscy członkowie rodzaju Adamowego byli niezdolni.

Jakkolwiek, podczas gdy Bóg wiedział o ich niezdolności, nie było to takie oczywiste dla upadłego rodzaju ludzkiego, więc Bóg przedsięwziął pokazać Izraelowi, a przez Izraela całemu światu, że człowiek nie jest zdolny uratować siebie, lub złożyć okup za siebie lub za swojego bliźniego (Ps. 49:7), i stąd, aby wszyscy mogli ujrzeć w Jezusie i w cenie okupu jaki złożył za wszystkich, jedyną nadzieję błogosławieństwa, i to, że nie ma żadnego innego imienia pod niebiosami tylko imię Jezusa, przez które możemy być zbawieni („błogosławieni”).

Tak więc, prawo dane na górze Synaj zostało dodane do obietnicy Abrahamowej z powodu i w tym celu, aby ukazać ludziom ich grzeszny stan i aby pokierować ich w kierunku oczekiwania prawdziwego Nasienia, które byłoby doskonałe i zdolne wypełnić zakon – Jezusa.

W związku z tym, ktoś może zapytać – Czy święci wieku Ewangelii nie są policzeni razem z Jezusem jako to „nasienie”? A jeśli tak, to w jakim sensie mogą oni być uznani za tych, którzy wykonali zakon jeżeli w samej naturze są tak samo potępieni i upadli jak i Żydzi?

Z natury rzeczy przez urodzenie, byliśmy dziećmi gniewu, potępienia i dezaprobaty, tak samo jak Żydzi i inni, ale wszystkim, którzy są z tego nasienia, grzechy zostały „zakryte” – „zmyte”, „usunięte” przez drogocenną ofiarę za grzech złożoną za nich – „przez wiarę w jego krew”, który kupił nas swoją drogocenną krwią. Ich grzechy zostały przypisane Jezusowi, i on umarł jak niesprawiedliwy za nich; jego sprawiedliwość przypisana wszystkim, którzy wierzą w Niego i przyjmują jego ofiarę, stanowi „ofiarę przebłagalną” za wszystkie te przekroczenia prawa Bożego, wywodzące się z grzechu i słabości Adamowej, w tym celu, aby prawo zakonu zostało wypełnione w nas, którzy chodzą nie według ciała, ale według ducha.

====================

— Październik 1884 r. —