Zmień język 

::R0528 : strona 5::

Niemiłosierny sługa

Mat. 18:23-35

Przypowieść ta jest używana przez niektórych, jako dowód, że śmierć Jezusa nie była konieczna, jako okup, czyli zapłata za karę Adamową. Twierdzą oni, że ta przypowieść uczy czegoś przeciwnego, tego, że Bóg WOLNO PRZEBACZA cały grzech Adamowy, a zatem ani nie wymaga by zapłacił za niego człowiek, ani by zapłacił za nas Jezus, sprawiedliwy za niesprawiedliwych. Ale jest to błędna prezentacja lekcji płynącej z tej przypowieści, której wynikiem jest powstanie teorii, którą chcą podeprzeć pozornymi biblijnymi dowodami, lub zbyt niedokładnym przebadaniem tej przypowieści.

Przypowieść ta nie odnosi się do postępowania Boga z grzesznikami tego świata, ale postępowania Boga z Jego dziećmi, które zawarły z Nim przymierze i które są nazwane tutaj, jak i w innych miejscach „sługami”. Są to ci, którzy już zostali usprawiedliwieni z winy adamowej przez okup Chrystusa i którzy poświęcili się Bogu by na wieki być Jego sługami. Są oni zaznajomieni z wolą swojego Króla i wiedzą jak, przez słabość ciała i pokusy, nie udało im się oddać Bogu wszystkiego, do czego wzywa ich przymierze, a gdy przychodzą do Ojca i proszą (jako członkowie ciała Chrystusowego – w imieniu swej Głowy) o miłosierdzie, on zawsze jest dla nich miłosierny, przebacza im i mówi: idźcie w pokoju jak Jezus powiedział: „o cokolwiek byście prosili Ojca w imieniu moim, dał wam” (Jana 15:16).

W zamian oczekuje się, że tacy będą gotowi ćwiczyć tą samą wyrozumiałość wobec swoich współbraci. Jeśli nie, nie powinni oni oczekiwać żadnego wyrozumienia od swego Ojca w kwestii ich dotrzymania przymierza, ale muszą trzymać się jego ścisłej litery i zostaną wystawieni na ucisk i niedolę w obecnym życiu w ilości wystarczającej by uczynić ich współczującymi ze słabymi i błądzącymi.

Tą samą lekcję znajdujemy w modlitwie Pańskiej. Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. To Kościół modli się „Ojcze nasz” – Kościół uwolniony z winy adamowej.

====================

— Wrzesień 1883 r. —