Zmień język 

::R0490 : strona 3::

Archanioł

Powyższe słowo tytułowe oznacza najważniejszego anioła i w Piśmie Świętym występuje ono tylko dwa razy: w Liście Judy 9 i w 1 Liście do Tesaloniczan 4:16. Słowo archanioł nigdy nie jest użyte w liczbie mnogiej i ogólnie zdaje się ono wskazywać, że istnieje tylko jeden najważniejszy anioł Boga Jahwe.

Chociaż nie mamy bezpośrednio powiedziane, kto jest najważniejszym aniołem Boga Jahwe, wiemy jednak, że on nazywa się Michał. Nasze myśli sugerują pytanie: czy jest to możliwe, aby tym najważniejszym aniołem Boga Jahwe – nazwanym imieniem Michał – mógł być ktoś inny, jak nie nasz Pan w swej przedludzkiej egzystencji? Ten, który „nie upierał się zachłannie przy tym, aby być równym Bogu, Lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom” (Filip. 2:6,7), „Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię, Aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano (…) I aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca” (Filip. 2:11).

Przypominamy sobie, że, Pan Jezus był nazwany „aniołem przymierza” (Mal. 3:1). Na podstawie biblijnych świadectw wskazujących na jego przedludzką chwałę (przeczytajcie w grudniowym numerze artykuł „Pomyślcie o Nim”), wnioskujemy, że On musiał być „najważniejszym aniołem.” Z pewnością, mamy powody, aby uważać, że pierworodny Syn Boga Jahwe, początek Bożego stworzenia powinien być najważniejszy. Taki pogląd nabiera swej mocy, jeśli przypomnimy sobie, że on był „jedynym spłodzonym z Ojca” – jedyną istotą, którą Pan Bóg Jahwe stworzył bezpośrednio i w takim sensie on był Alfa i Omega, początkiem i końcem stworzenia Boga Jahwe, który „był przed wszystkimi rzeczami i przez niego (jako przedstawiciela Boga Jahwe) i dla niego wszystko zostało stworzone” (Kol. 1:16,17), „(…) a bez niego nic nie powstało, co powstało” (Jan 1:3).

Z pewnością, tytuł najważniejszego anioła jak najbardziej mógłby pasować do takiej istoty. Ale zapytujemy, jeśli On nie był najważniejszym aniołem, który anioł był wyższym od niego?

Wydaje się, że w wyżej zacytowanym wersecie (Filip. 2:6) apostoł święty Paweł, chociaż nie bezpośrednio, ale jednak sugeruje myśl, że sposób postępowania Pana Jezusa podczas jego przedludzkiej egzystencji był kontrastowo przeciwny postępowaniu Szatana – buntowniczego anioła – głównego przywódcy tych „aniołów, którzy nie zachowali zakreślonego dla nich okręgu.” Wydaje się nam, że w Księdze Izajasza 14:12-15 mamy przedstawione rozmyślania Szatana pragnącego przywłaszczyć sobie poważanie i moc Boga Jahwe. To on mawiał w swoim sercu: „Wstąpię na niebiosa, swój Tron wyniosę ponad gwiazdy Boże (…) Wstąpię na szczyty obłoków, zrównam się z Najwyższym.”

W swoim przedludzkim stanie, Pan Jezus, jako pierworodny i najważniejszy anioł musiał przewyższać Szatana, którego buntownicze usposobienie musiało być skierowane zarówno przeciwko pozycji zajmowanej przez Pana Jezusa jak i przeciwko autorytetowi Pana Boga Jahwe. Dlatego więc, język użyty przez apostoła świętego Pawła jednoznacznie wskazuje, że wywyższenie, które Szatan pragnął osiągnąć w swej buntowniczej pysze, a które nie udało mu się osiągnąć, w istocie, zostało przyznane najważniejszemu aniołowi, który uniżył siebie samego i teraz został wywyższony do Boskiej natury.

Treść jednego wersetu Pisma Świętego może pozornie wydawać się sprzeczną z myślą, że Pan Jezus i archanioł są jedną i tą samą istotą. W Liście do Żydów 1:13 czytamy: „A do którego z aniołów powiedział kiedy: Siądź po prawicy mojej, Aż położę nieprzyjaciół twoich jako podnóżek stóp twoich.” Odpowiadamy, że Ojciec nie wypowiedział tych słów do żadnego innego anioła oprócz Tego, który przewyższał innych i był najważniejszym wśród aniołów – jako jedyny zrodzony z Ojca. Takie rozumienie powyższego wersetu nie tylko nie sprzeciwia się, ale wręcz wspiera ten pogląd.

Zbadanie różnych kontekstów w jakich występuje słowo archanioł, powinno nas czegoś nauczyć. Zauważamy, że wymieniając imię archanioła, apostoł Juda (w. 9) używa to słowo z tak głębokim szacunkiem, jakby ono odnosiło się do kogoś sprawującego najwyższą władzę. W Księdze Daniela 10:13-21; 12:1, książę Michał ponownie jest wspomniany z wielkim szacunkiem, jako przewyższający anioła Gabriela, który był jednym z najzacniejszych aniołów (Łuk. 1:19). Następnie, nie bez znaczenia było to, że do oznajmienia poczęcia się Pana Jezusa został wysłany anioł Gabriel (Łuk. 1:26), fakt, który nie możemy wyjaśnić w inny sposób, niż to czynimy, uważając, że egzystencja najważniejszego anioła została przeniesiona z istoty posiadającej Boży kształt (duchowej istoty) do noworodka w Betlejem, aby on stał się człowiekiem. Niewątpliwie, z powodu tak bardzo doniosłej i godnej podkreślenia okazji, wysłany był najważniejszy spośród aniołów pozostających w okręgach niebiańskiej chwały.

W Księdze Daniela 12:1 mowa jest o Dniu Pana i o jego wydarzeniach – o tym szczególnym czasie, w którym żyjemy – czasie zmartwychwstania itd., i zamiast mówić, że Wtedy Mesjasz zaprowadzi swoje królestwo itd., proroctwo zapowiada: „W owym czasie powstanie Michał (rozpocznie wykonywanie swej władzy i panowania) – WIELKI KSIĄŻĘ, itd.” Według naszego rozumienia, tym Wielkim Księciem – Michałem – najważniejszym aniołem Boga Jahwe nie jest nikt inny, lecz uwielbiony Pan, którego obecność teraz głosimy.

Ale wydaje się, że klucz do rozwiązania całej tej sprawy znajdziemy wtedy, gdy dowiemy się, że imię Michał oznacza „Który jako Bóg” lub „Który jest jak Bóg”.

Kto jest jak Bóg, jak tylko ten, którego Pan Bóg wielce wywyższył i obdarzył imieniem, które jest ponad wszelkie imię; który jest uczestnikiem boskiej natury i „odbiciem istoty Ojca”, o którym jest napisane: „Aby wszyscy czcili Syna, jak czczą Ojca”, oraz „Niechże mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży.” Mając na uwadze znaczenie słowa Michał, wyżej wymieniony werset można cytować w następujący sposób: W owym czasie powstanie – obejmie władzę – ten, który jest jak Bóg – Wielki Książę. Tak, on osobiście przejmie potężną władzę i będzie królował (porównać: Dan. 12:1,2; Obj. 11:17,18).

Wymienione przez apostoła świętego Pawła słowo Archanioł pozostaje w harmonii ze wszystkimi wypowiedziami. „Gdyż sam Pan z okrzykiem, a głosem archanielskim i z trąbą Bożą zstąpi z nieba, a pomarli w Chrystusie powstaną najpierw.” itd.

Umiłowani, wierzymy zaiste, że wielki i najważniejszy anioł jest obecny i nawet już teraz powstaje, czyli obejmuje rządy przy zaprowadzaniu swego królestwa; stąd pojawia się niepokój wśród ziemskich królestw chylących się do upadku – głos (wydawanie poleceń) najważniejszego anioła wyróżnia się, znajdując posłuch wśród tych, którzy mają uszy, aby słuchać, stąd więc następuje rozpad obecnych systemów. „Odezwał się głosem swoim i rozpłynęła się ziemia” – symbolicznie (Ps. 46:7).

====================

— Czerwiec 1883 r. —