W tobie, Panie, pokładam ufność! – Ps. 31:2

Nic nie może przynieść chrześcijaninowi większej niekorzyści w obliczu wrogów jak zezwolenie, choćby tymczasowe, na wypuszczenie z rąk kotwicy wiary. Niech to uczyni tylko na chwilę, a ciemności nieuchronnie zaczną gromadzić się wokół niego tak, że nie będzie mógł dojrzeć jasności oblicza Ojca, ponieważ „bez wiary nie można podobać się Bogu”. A kiedy ponownie będzie starał się uchwycić kotwicę, moce ciemności gwałtownie zaatakują go zwątpieniem i strachem, zwykle wynikającymi z jego ludzkich niedoskonałości, które – o czym powinien pamiętać – są przykryte szatą sprawiedliwości Chrystusa. Jeśli chcemy, by w naszym sercu panował pokój Boży, nigdy nie wolno nam wypuścić z rąk kotwicy wiary ani dopuścić, by najbardziej zajadłe ataki szatana osłabiły naszą odwagę. Postawą naszego serca zawsze powinno być: „Choćby mnie zabił, ufać w nim będę”. (R1832-153)

---

Czytaj więcej na temat dzisiejszego wersetu w R5990-341. Pobierz Niebiańską Mannę na każdy dzień roku.

Moje Postanowienie Poranne Mój uroczysty Ślub Bogu