Pastor Charles Russell

Wyjaśnienie sprawy “cudownej pszenicy”

Charles Russell jest wciąż często i fałszywie oskarżany przez kler i innych jako człowiek bez skrupułów i oszust, zwłaszcza w związku ze sprzedażą tzw. “cudownej pszenicy” – “Miracle Wheat”.

Czasopismo The Brooklyn Eagle ośmieszyło w związku z tym brata Russella w kreskówce, pokazując go z małym workiem pszenicy, a fałszywe zarzuty były szeroko przedstawiane publiczności.

Podpis pod rysunkiem: Jeśli pastor Russell potrafi dostać dolara za funt Cudownej pszenicy, to ile dostałby za Cudowne akcje Union Banku oraz premię jako jego dyrektor?

15 marca 1908 r. w Watch Tower (R4152) opublikowano tekst z publicznej prasy mówiący o tym, że pan K. B. Stoner z Fincastle w stanie Virginia (który nie był związany z pastorem Russellem ani z ruchem badaczy) znalazł niezwykły kłos pszenicy, w związku z czym stwierdza się, co następuje:

“Pan Stoner był zdumiony. Wydawało się to nieprawdopodobne. Kiedy pewien Francuz w 1842 ogłosił, że odkrył gatunek pszenicy w kraju Morza Śródziemnego, z którego rosło cztery kłosy w jednej roślinie, ludzie mówili, że zwariował. Ale tutaj była roślina ze 142 »główkami«! Oczywiście pan Stoner ostrożnie przechował kłosy i następnego roku posiał ziarno, powtarzając to każdego roku, ponieważ zdawał sobie sprawę, że odkrył fenomenalny gatunek ziarna. I każdego roku jego zdumienie było większe. Pierwszego roku po odkryciu rośliny miał 2000 ziaren.

W 1906 roku miał 16 korców i teraz podniósł zbiór pszenicy w całości starannie przechowywanej na nasiona do 800 korców. To, co najbardziej zasługuje na uwagę, to fakt, że podczas gdy w tym kraju produkuje się w sekcji pszenicy średnią najwyżej 17 korców na ar, średni zbiór »cudownej pszenicy« w ciągu ostatnich trzech lat wynosił 56 korców na ar – oraz podczas gdy od 8 do 10 pecs [dawna miara objętości ciał sypkich, ok. 9l] jest potrzebnych do zasiania aru w Virginii, pan Stoner używa tylko dwóch pecs i w porównaniu ze zbiorem zwyczajnej pszenicy w sąsiedztwie, który wynosi 8 korców na każdy korzec ziarna, pan Stoner otrzymuje ok. 75 korców za każdy. Zwyczajne źdźbło pszenicy zajmuje ok. 4 cali, a cudowna pszenica 12”.

 

Raport rządowy w sprawie “cudownej pszenicy”

Urzędnicy rządowi Stanów Zjednoczonych zainteresowali się nadzwyczajną pszenicą i wysłali asystenta ds. rolnictwa H. A. Millera, aby to zbadał. W swoim raporcie oświadcza on:

„Pszenica, która pochodzi z nieznanego źródła, jest siana w szkółce każdego roku od tamtej pory, jest również siana w warunkach polowych przez ostatnie dwa lata przynosząc wspaniałe plony.

Zbiór jest większy od dwóch do trzech razy w porównaniu z innymi odmianami sianymi na farmach w tych samych warunkach, z wyjątkiem ilości ziaren, która wynosi 2 pecs na ar, podczas gdy inne odmiany były siane w ilości od 8 do 10 pecs na ar,  co jest zwyczajową praktyką farmerów w okolicy.

Testy tej pszenicy na młynach pokazały, że jej jakość wydaje się tak samo dobra, jeżeli nie lepsza w porównaniu z innymi odmianami pszenicy ozimej. Przeciętna wysokość tej pszenicy to 4 stopy i 4 cale.

Mówi się, że rosyjski rząd nabył prawo do tej pszenicy i zakupił 80.000.000 korców, gdy taka ilość urośnie.

W trakcie następnego roku ziarno będzie rozprowadzane wśród farmerów w Virginii i Północnej Karolinie, którzy będą uprawiać tę pszenicę i przechowywać ziarno, trzymając je tylko do siania, aż wymagana ilość będzie wyprodukowana.

Przewiduje się, że do następnej jesieni zostanie wyprodukowane 30 000 korców”.

Więcej na temat „cudownej pszenicy” można znaleźć w “Views from the Watch Tower” z 1 października 1910 (przedruki 4688, 4689; zobacz również 4205, 4206, 4250), włączając w to odnośny list od brata J.A. Bohneta.

“Cudowna pszenica” była wystawiana przez stan Illinois na ogólnoświatowych targach w 1915 roku, jako “pszenica najwyższej jakości” (Z 5648).

15 czerwca 1911 Tower (przedruki 4844), pod nagłówkiem “Ofiarowanie cudownej pszenicy”:

“Br. Bohnet pisze nam, że stopniowo udało mu się zgromadzić zbiór cudownej pszenicy z kilku ziaren, jakie dostał na początek. Uważa on, że czytelnicy Watch Tower jako pierwsi powinni skorzystać z możliwości otrzymania tej pszenicy.

Będzie ją sprzedawał po 1$/0,5kg, łącznie z kosztami przesyłki, a całe dochody przeznaczy na nasze Towarzystwo. Wszystkie zamówienia na tę pszenicę powinny być adresowane na Miracle Wheat Bohnet, 17 Hicks St., Brooklyn, N.Y.  Dzięki temu poczta na ten temat nie będzie się mieszała z jego ani naszą osobistą pocztą”. 11 sierpnia 1911 roku Tower (przedruki 4866) ogłosił, że “br. Bohnet ma »cudowną pszenicę« w dużej ilości” i że „będzie ją sprzedawał w cenie 1$ za 0,5 kg, a całkowity dochód przekaże Tract Fund [Fundacji Towarzystwa]”.

Stwierdzono, że wcześniejsze ogłoszenie na ten temat zaowocowało wieloma zamówieniami. Zaoferowano trochę niższą cenę za 0,5 kg przy zamówieniu dużej ilości pszenicy.

Czasopismo Tacoma (Washington) Tribune, 20 czerwca 1913 r.:

„Cudowna pszenica jest nową odmianą pszenicy odkrytą przez pewnego rolnika z Fincastle w stanie Virginia i przez niego tak nazwaną. Informację o niej zaczerpniętą z gazety powieliłem w moim religijnym czasopiśmie, które nie umieszcza żadnych reklam.

Trzy lata później jeden z czytelników [p. J.A. Bonet – przyp. nasz] napisał do mnie, iż kupił trochę tej cudownej pszenicy po $ 1,25 za funt i stwierdził, iż jest bardzo wydajna przynosząc do 3000 ziaren z jednego nasionka. Sprzedał jej część i ofiarował towarzystwu, którego jestem prezesem.” „Następnego roku on i jeszcze jeden ofiarowali 18 korców [1 korzec = 35,24 litra], ustalili ceną na $ 1 za funt i poprosili, by została uczyniona o niej wzmianka w moim czasopiśmie oraz o to, byśmy to my ponieśli trud jej wysyłania. Ja jedynie podałem ich relacje oraz kopię raportu autorstwa eksperta rządu USA.

Pszenica została sprzedana i łącznie $1800 zostało ofiarowane przez tych dwóch przyjaciół na rzecz pracy wykonanej w zeszłym roku pośród pogan. Nikt nigdy nie skarżył się na tę pszenicę, a wszystkim zaoferowano opcję zwrotu pieniędzy, gdyby nie byli zadowoleni z pszenicy.”.

„Jeśli ktokolwiek posiada mikroskop, który pokaże, iż było w tym coś złego, chcielibyśmy popatrzeć przezeń. Przypuszczamy, iż złem tutaj było to, iż nie była ona sprzedawana na loterii po 10 centów za ziarenko ani losowana z kosza szczęścia na kościelnym odpuście!”

 

Wnioski:

W zgodzie z powyższymi cytatami  i odnośnikami, protokołami sądowymi i innymi,  fakty w tym przedmiocie są następujące:

1.  Pan K. B. Stoner, farmer z Virginii, który nie należał do ruchu Pastora Russella, pierwszy odkrył wyjątkową płodną odmianę pszenicy, którą potem określił mianem “cudownej pszenicy”.
2. Prasa publiczna – nie Pastor Russell – pierwsza ogłosiła tę pszenicę jako “cudowną pszenicę” – wyjątkowe odkrycie – i opowiedziała o jej niesamowitych zbiorach (142 „główki” w kłosie).
3. Rząd Stanów Zjednoczonych wysłał asystenta ds. rolnictwa, H.A. Millera, aby dokładnie zbadał tę sprawę, a on doniósł, że “Zbiór jest większy od dwóch do trzech razy w porównaniu z innymi odmianami sianymi na farmach w tych samych warunkach, z wyjątkiem ilości ziaren, która wynosi 2 pecs na ar, podczas gdy inne odmiany były siane w ilości od 8 do 10 pecs na ar; testy tej pszenicy na młynach pokazały, że jej jakość wydaje się tak samo dobra, jeżeli nie lepsza w porównaniu z innymi odmianami pszenicy ozimej. Przeciętna wysokość tej pszenicy to 4 stopy i 4 cale”.
4. Rosyjski rząd nabył prawo zakupu jej pewnej ilości, gdy będzie dostępna.
5. Stan Illinois wystawił ją na ogólnoświatowych targach w 1915 roku jako “pszenicę najlepszej jakości”.
6. Pan K.B. Stoner ustalił cenę, po której sprzedawał to ziarno, na 1,25$ za 0,5 kg.
7. Brat J.A. Bohnet zdobył kilka ziaren i do 1911 roku wyhodował spory zapas nasion, a będąc zainteresowany rozprzestrzenianiem Prawdy Boskiego Słowa, dał pierwszą możliwość zakupu czytelnikom Watch Tower, ustalając cenę na 1$ za 0,5kg  (z opłatami pocztowymi) – co jest bardzo rozsądną ceną za tak urodzajne ziarno pszenicy, zanim jej użycie stanie się powszechne.
8. Pastor Russell nie ustalał ceny ani nie angażował się w sprzedaż ziarna pszenicy. Ogłosił jedynie ofertę pana Bohneta na łamach Watch Tower.
9. Wszystkie zamówienia i korespondencja związana z pszenicą miała być wysyłana nie do Pastora Russella, ale do “Miracle Wheat Bohnet” – to brat Bohnet realizował zamówienia. Pastor Russell zaznaczył, że żadne zamówienia ani poczta dotycząca pszenicy nie powinna przychodzić do niego. Pan Bohnet przelał wszystkie dochody (ok. 1,800$) na Tract Fund (Fundację Towarzystwa). Pastor Russell nie wziął ani centa z tych pieniędzy dla siebie.
10. Po niekorzystnej publikacji odnośnie do “cudownej pszenicy” ci, którzy ją otrzymali, zostali poinformowani, że w przypadku niezadowolenia pieniądze będą im zwrócone, ale nikt nie prosił o taki zwrot. Zatem fakty w tej sprawie pokazują, że postępowanie brata Russella w związku z “cudowną pszenicą” było rozsądne i nie było w nim nic nieodpowiedniego (zobacz np. R5190).

Zarzuty kleru i innych jego pomocników, że brat Russell był człowiekiem bez zasad i oszustem, okazują się więc całkowicie fałszywe.

Potwierdzenie powyższych wyjaśnień można znaleźć w poniższym artykule z The New York Times:

—————————