Zmień język

::R5966 : strona 299::

INTERESUJĄCE PYTANIA DOTYCZĄCE TYPÓW

TYP SILNIEJSZYM SŁOWEM NIŻ FIGURA CZY OBRAZ

PYTANIE: – Jaka jest różnica pomiędzy słowami „typ”, „figura”, a „obraz”?

Odpowiedź: – Istnieje bardzo silny związek pomiędzy tymi słowami. Dla niektórych ludzi oznaczają to samo; dla innych jest niewielka różnica znaczenia. Typ jest figurą, a także obrazem, przeznaczonym do wydobycia pewnych ważnych spraw i szczegółów wyznaczonych przez Boga. Figura jest znacznie mniej dokładnym przedstawieniem lub określeniem spraw niż typ. Abraham Izaaka w podobieństwie (ang. in a figure – w figurze – przyp. tłum.) zmartwychwstania przyjął (Żyd. 11:17-19). To znaczy, że istnieje ilustracja obrazowa związana z tą sprawą, ale nie jest ona tak ostra, jak w typie.

Przypowieść jest figurą; jest to obraz słowny, ale nie typ. Nie posiada dokładności typu. Możemy użyć słów przypowieść i obraz w ten sam sposób, gdyż nie widzimy żadnej różnicy. Typ jest dokładnym wzorem swojego antytypu, tak jak typ drukarki odpowiada wydrukowanej na niej treści. Izaak był typem Chrystusa; Rebeka, jego żona, typem na Oblubienicę Chrystusa; Ismael, syn Abrahama i służebnicy Sary, był typem narodu

::R5966 : strona 300::

Izraela, rozwijającego się pod Przymierzem Zakonu, którego typem była niewolnica Hagar.

Obraz, figura lub przypowieść miałyby wagę i wartość stosowną do charakteru osoby, która wykonała obraz lub przypowieść, i w proporcji, w jakiej miałaby ona rzeczywistą zaletę. Typ byłby ponad tym wszystkim, ponieważ jest bardzo jasno zdefiniowany i sugeruje Boskie przewidywanie i ustalenie. Bóg podaje typy. Człowiek może podać obrazy, figury lub przypowieści.

—————

ANTYTYPY NASTĘPUJĄ OD RAZU PO TYPACH

Pytanie: – Czy antytyp zawsze następuje od razu po typie, czy nie?

Odpowiedź: – Nasza myśl jest taka, że powinniśmy oczekiwać, że po danym typie będzie następował jego antytyp; i wolelibyśmy, aby następował od razu. Na przykład, po tym, jak typ jedzenia baranka paschalnego został po raz ostatni uznany przez Jehowę, zaraz po nim nastąpił Antytyp, Jezus, Baranek Boży, który został ukrzyżowany w tym samym dniu, co coroczna Wieczerza Paschalna. Po typie cielca i kozła Pańskiego, ofiarowanych jako

::R5967 : strona 300::

ofiary za grzech w żydowskim Dniu Pojednania, nastąpił antytyp, gdy tylko typiczne ofiary zostały odrzucone przez Ojca, kiedy Dom Żydowski został „pusty” tuż przed śmiercią Jezusa – Mat. 23:37,38; Łuk. 13:34,35.

Co więcej, myśląc o Izaaku jako o typie Chrystusa, myślimy o nim jako o typicznym spadkobiercy Obietnicy, jaką Bóg uczynił jego ojcu Abrahamowi. Bóg oświadczył Abrahamowi: „[…] będą ubłogosławione w tobie wszystkie narody ziemi i w nasieniu twojem”. Zgodnie z tą Obietnicą Izaak był cielesnym nasieniem Abrahamowym. Izaak kontynuował ten typ przez Wiek Żydowski, ponieważ był reprezentowany w synach Izraela, jego cielesnym potomstwie. W ten sposób był on uznany za nasienie Abrahamowe aż do czasu, gdy Jezus stał się Duchowym Nasieniem. Tam cielesne nasienie zostało odrzucone. Prawdziwym Nasieniem Abrahamowym, w którym skupiła się Obietnica, nie było nasienie cielesne, ale Nasienie Duchowe.

Jezus, kiedy przyszedł na świat, nie był antytypicznym Nasieniem Abrahama – dopiero gdy został spłodzony z Ducha Świętego. W tym czasie Jezus zaczął być antytypem Izaaka. Od czasu duchowego narodzenia Chrystusa na Boskim poziomie istnienia, członkowie Jego Ciała byli w trakcie rozwoju. Tak więc ten Duchowy Izaak zaczął wypełniać typ jako antytyp w osobie Jezusa, kiedy stał się On Duchowym Nasieniem i nadal, w osobach członków Jego Ciała, zajmuje miejsce tego typu. W ten sposób typ przechodzi w antytyp.

—————

Pytanie: – W jaki sposób powyższa odpowiedź miałaby zastosowanie w przypadku Adama i Melchizedeka?

Odpowiedź: – Apostoł Paweł wyjaśnia w przypadku Melchizedeka, że jego kapłaństwo nie miało początku ani końca, że porządek jego kapłaństwa miał być utrwalony; w konsekwencji jego kapłaństwo nie przeminęło, dopóki nie pojawiło się antytypiczne Kapłaństwo. Apostoł szczególnie zwraca uwagę, że był on bez ojca czy matki w kapłaństwie – „zostaje kapłanem na wieki”, że kontynuował kapłaństwo aż do zakończenia typu w antytypie. Był on typem większego Melchizedeka, którym jest Chrystus, Głowa i Ciało. Jezus „[…] stawszy się według porządku Melchisedekowego najwyższym kapłanem na wieki [dosłownie dla Wieku]” – Żyd. 6:20.

Co do Adama, nie jesteśmy pewni, czy Słowo Pańskie mówi o nim jako o typie. Apostoł nie przeciwstawia Adama i Jezusa, ale mówi o pierwszym Adamie i drugim Adamie. Chrystus jest bardzo odmienny od Adama. Adam był nieposłusznym Bogu, podczas gdy Chrystus był całkowicie posłuszny. Adam upadł, podczas gdy Jezus osiągnął sukces. Św. Paweł mówi (1 Kor. 15:47), że Wtóry Człowiek to sam Pan z Nieba. Pierwszy Adam nadal jest głową rodziny ludzkiej. Wciąż mówimy o nim jako o Ojcu Adamie. Drugi Adam nie rozpocznie swojej pracy aż do Wieku Tysiąclecia, kiedy stanie się On drugim Ojcem rodzaju ludzkiego, zajmując miejsce pierwszego Adama. On nie jest jeszcze Drugim Adamem. On ma być Drugim Adamem.

Różne tytuły, które należą do naszego Pana Jezusa, obejmują tytuł Wiecznego Ojca. A Ojciec Wieczny będzie następcą Adama, który był tylko tymczasowym ojcem rodzaju ludzkiego i który nie zdołał przekazać swego życia potomstwu. W odpowiednim czasie Drugi Adam będzie odnowicielem rodziny ludzkiej.

—————

Pytanie: – W 1 Koryntian 10:11 (1 Kor. 10:11) czytamy: „A te wszystkie rzeczy przydały się im [Izraelitom] za wzór […]”. (Zobacz odnośnik na marginesie). Proszę to wytłumaczyć.

Odpowiedź: – Rozumiemy, że myśl Apostoła jest taka, że wszystkie te rzeczy przydarzyły się temu ludowi jako typicznemu Izraelowi. Oni byli typem, a Duchowy Izrael jest antytypem. Oni jako typ mieli takie doświadczenia, my mamy doświadczenia korespondujące. Oni jako typ nie przeminęli – to znaczy, nie przestaną być typem – dopóki my, duchowy antytyp, nie rozpoczniemy naszego biegu. Kiedy rozpoczął się nasz bieg, rozpoczęły się nasze antytypiczne doświadczenia. Cały naród Izraela był tym typem, z ich doświadczeniami, próbami itp.

—————

CZY UWIELBIONY KOŚCIÓŁ BĘDZIE MIAŁ ŻYCIODAJNĄ MOC?

Pytanie: – Czy w Tysiącleciu tylko Jezus będzie Dawcą Życia dla świata, czy Kościół również, będąc z Nim powiązany jako członkowie Dawcy Życia, będzie miał moc budzenia umarłych?

Odpowiedź: – Temat dawania życia może być rozpatrywany z różnych punktów widzenia. W pewnym sensie matka, tak jak i ojciec dziecka, jest jego dawcą życia – w tym sensie, że dziecko nie mogłoby osiągnąć indywidualnej egzystencji bez matki. A jednak ściśle rzecz biorąc, tylko ojciec jest dawcą życia, ponieważ zarodek życia pochodzi od niego.

Zatem Biblia wykorzystuje tę naturalną ilustrację ziemskiego ojca lub dawcy życia, by zobrazować wielką duchową prawdę. Świat jest martwy w Adamie – pod wyrokiem śmierci. Jezus złożył cenę Okupu, która zrównoważy ten wyrok. Dzięki temu będzie miał On prawo – gdy tylko zasługa Jego ofiary zostanie zastosowana dla świata – stać się Dawcą Życia dla Adama i jego rodzaju. Ludzkie prawa życiowe, które On udzieli, będą tymi, które On osobiście złożył w śmierci.

Tak jak Jezus z woli Boga połączył Kościół z samym sobą, zarówno w cierpieniach obecnego czasu, jak i w chwale, która ma nastąpić; tak i chwała ta będzie miała związek z dawaniem życia dla świata. Jego praca jest zilustrowana w Matce Ewie, a ogólnie mówiąc w kobiecie. Pracą Kościoła będzie karmienie świata ludzkości – karmienie iskrą życia, którą otrzymają od Odkupiciela. Poprzez ten pokarm i opiekę, tylu ze świata, ilu będzie współpracować, podniesie się z grzechu i warunków śmierci do doskonałości.

W ten sposób Oblubienica Chrystusa będzie miała do czynienia z dawaniem życia, ale tylko jako towarzysze wielkiego Dawcy Życia. Jedynie Odkupiciel, Jezus, jest Tym, który może rozporządzać swoimi własnymi prawami życiowymi. A sam Jezus powiedział: „[…] umarli (ang. All that are in the graves – wszyscy, którzy są w grobach – przyp. tłum.) usłyszą głos Syna Bożego, a którzy usłyszą, żyć będą […]” (Jana 5:25,29). Każdą pracę w związku z odbudową świata, członkowie uwielbionego Kościoła będą mogli wykonać jako Jego asystenci.

====================

— 1 października 1916 r. —