Zmień język 

::R5925 : strona 213::

CZYM JEST POWSZECHNE ODKUPIENIE?

JESTEŚMY pytani, czy wierzymy w Powszechne Odkupienie i w jaki sposób rozumiemy to określenie. Odpowiadamy:

Według naszego zrozumienia wielu, którzy używają wyrażenia „Powszechne Odkupienie”, nie rozumie jasno jego znaczenia. Myślą o powszechnym i wiecznym zbawieniu, ale to jest zupełnie coś innego. Wierzymy, że Biblia naucza o Powszechnym Odkupieniu, stwierdzając, że Jezus Chrystus „[…] z łaski Bożej za wszystkich śmierci skosztował” i że „[…] dał samego siebie na okup za wszystkich, co jest świadectwem czasów jego” (Żyd. 2:9; 1 Tym. 2:5,6). Następnie, że „A on jest ubłaganiem za grzechy nasze (Kościoła); a nie tylko za nasze, ale też za grzechy wszystkiego świata” (1 Jana 2:2). Wszystkie te teksty uczą o odkupieniu ludzkości i wszystkie jasno oraz stanowczo głoszą, że będzie ono powszechne – to znaczy, że dotyczy ono każdego człowieka.

Skoro powszechne Odkupienie zostało tak ustanowione, dobrze będzie, jeśli następnie zapytamy: Co zawiera się w słowie Odkupienie? Odpowiedź jest taka, że zarówno w języku greckim, jak i angielskim, słowo to ma znaczenie kupna – nabycia czegoś, przez danie czegoś innego w zamian. Ta myśl jest wielokrotnie podkreślana w Biblii. Nie tylko dowiadujemy się, że jesteśmy kupieni za odpowiednią cenę, nawet za drogocenną krew Jezusa, ale potwierdzają to także słowa Jezusa, że On dał Siebie, jako odpowiednią cenę za grzeszników (Mat. 20:28). Tym greckim słowem jest lutron-anti, oznaczające cenę będącą pełną równowartością. Dokładnie taką samą myśl podaje św. Paweł, mówiąc: „[…] Człowiek Chrystus Jezus, który dał samego siebie na okup (antylutron) za wszystkich […]” (1 Tym. 2:5,6). Św. Paweł ponownie podkreśla tę samą myśl, mówiąc: „Bo ponieważ przez człowieka śmierć, przez człowieka też powstanie umarłych. Albowiem jako w Adamie wszyscy umierają, tak i wszyscy w Chrystusie ożywieni będą” – 1 Kor. 15:21,22.

W ten sposób kwestia Odkupienia i cena Odkupienia za ludzkość została podkreślona i szczegółowo przedstawiona. Z pewnością jest powszechna i obejmuje każdego człowieka. Grzech pojawił się przez jednego człowieka i tylko on został skazany przez wielki Niebiański Sąd na śmierć. Jego żona i dzieci podzielili z nim tę karę – nie przez bezpośredni wyrok, ale pośrednio; ponieważ miara życia, którą otrzymaliśmy od Ojca Adama była tylko iskrą, a jej prawo do istnienia zostało utracone, zanim je otrzymaliśmy. W ten sam sposób nasz wielki Stwórca zapewnił Powszechne Odkupienie. To dlatego wydany wyrok przeciwko jednej osobie umożliwił jednemu doskonałemu człowiekowi odkupienie skazanego. W tym celu nasz Pan, wielki Logos, opuścił Niebiańską Chwałę, zniżył się i stał się ciałem, człowiekiem Chrystusem Jezusem, który za każdego człowieka zaznał śmierci. Jego śmierć jest wystarczająca, aby zaspokoić roszczenia Sprawiedliwości wobec pierwszego człowieka i znieść wszystkie skutki tego wyroku w rodzinie ludzkiej.

ZDEFINIOWANIE POWSZECHNEGO ODKUPIENIA

Jednak, aby upewnić się, czego Adam i jego rodzina mogą oczekiwać w wyniku tego Powszechnego Odkupienia, musimy zauważyć, kim był Ojciec Adam, zanim zgrzeszył. Ponieważ odkupienie oznacza przyprowadzenie go i jego rodu z powrotem do warunków,

::R5925 : strona 214::

w których był, zanim zgrzeszył, dlatego należy pamiętać, że:

(1) Adam miał społeczność ze swoim Stwórcą.

(2) Żył pod Boskim błogosławieństwem, które zaspokajało wszelkie jego potrzeby i utrzymywało go przy życiu tak długo, jak długo był posłuszny.

(3) Jego przywileje nie zostały ustanowione na wieczność. On był w Szkole Doświadczenia, zdobywając wiedzę i mając pewność, że będzie żył, o ile będzie posłuszny i wykorzysta swoją wiedzę zgodnie z wolą swego Stwórcy.

(4) Był zatem na próbie do życia wiecznego. Rozumiemy, że gdyby Adam był posłuszny w kolejnych sprawdzianach, zostałby uznany za absolwenta Szkoły Doświadczenia i nie musiałby być poddawany sprawdzianom i próbom. On jednak nigdy nie osiągnął tego stanu. Zawiódł w czasie próby i nigdy jej nie ukończył.

Dlatego Powszechne Odkupienie oznacza przywrócenie Adama i jego rodu z powrotem do stanu próbnego, w jakim był Adam, kiedy zgrzeszył. To, co zostało utracone, zostało odkupione i ma zostać przywrócone. Pismo Święte mówi nam, że Boże postanowienie dotyczy „Czasów Restytucji”. Te czasy lub lata Restytucji są przeznaczone po to, aby przywrócić Adama i jego ród z powrotem do wszystkiego, co mieli na początku. Pismo Święte bardzo wyraźnie uczy, że doświadczenia ludzkości – po pierwsze, pod panowaniem grzechu i śmierci; a po drugie, pod błogosławieństwami Restytucyjnego Królestwa Mesjasza – udzielą tak obszernej wiedzy o Bogu i Jego Planie, że po zakończeniu panowania Mesjasza każdy członek rodzaju ludzkiego będzie w pełni wypróbowany – mając zupełną wiedzę i wszelkie możliwości.

Pismo Święte pokazuje nam, że niektórzy, gdy otrzymają te wszystkie błogosławieństwa, będą się im sprzeciwiać i świadomie grzesząc, zostaną uznani za niegodnych dalszej łaski Wszechmocnego, dlatego zostaną zniszczeni w Drugiej Śmierci. Pokazuje nam jasno, że pod koniec Wieku Tysiąclecia niektórzy, nawet ci, którzy osiągną pełną ludzką doskonałość, nie zostaną uznani za godnych życia wiecznego, ale wręcz przeciwnie, zostaną zniszczeni w Drugiej Śmierci, ponieważ ciesząc się z udziału w Powszechnym Odkupieniu, nie poprawią swojego charakteru, do poziomu, który odpowiadałby Boskim wymaganiom. Ich zniszczenie jest pokazane w Obj. 20:7-10. Jest to również przedstawione w zniszczeniu klasy kozłów w przypowieści o Owcach i Kozłach – Mat. 25:31-46.

WYJAŚNIENIE POWSZECHNEGO ZBAWIENIA

Ktoś jednak zapyta: Czy odkupienie, które zapewnił Bóg, nie będzie dążyć do przywrócenia ich z Drugiej Śmierci? Odpowiadamy: Nie! W Tysiącleciu Chrystus udzieli każdemu niezbędnej i właściwej pomocy. „[…] będzie sądził wszystek świat w sprawiedliwości […]” (Dz. Ap. 17:31). Poza tym przypuszczenie, że można coś dla nich zrobić po tym, jak odeszli w Drugą Śmierć z powodu własnego świadomego postępowania, oznaczałoby kolejną ofiarę za grzechy. Grzech, który spowodował śmierć Ojca Adama, był grzechem rozmyślnym. Śmierć Jezusa w pełni to zrównoważy. Jednak grzech, który doprowadzi do Drugiej Śmierci, będzie osobistym, świadomym grzechem każdego, kto umrze Drugą Śmiercią. Dlatego ceną odkupienia za każdego z tych grzeszników, byłaby śmierć jakiejś bezgrzesznej ofiary za każdego.

Przypadek Adama jest zupełnie inny od tego, który będzie dotyczył rodziny ludzkiej, bo każdy z tych grzeszników będzie tak samo winny, jak sam Adam, dlatego każdy będzie osobiście skazany na Drugą Śmierć. Gdyby każdy miał zostać ponownie odkupiony, potrzebowałby osobistego Zbawiciela. Biblia wskazuje na znaczną liczbę kozłów pod koniec Wieku Tysiąclecia, które będą podlegać karze Drugiej Śmierci, a to wymagałoby tej samej liczby doskonałych ofiar dla odkupienia ich od tego wyroku. Skoro nie skorzystali ze wszystkich doświadczeń obecnego życia i wszystkich doświadczeń w czasie Tysiącletniej Restytucji, czy to by im coś dało? Nie sądzimy, że skorzystaliby z jakichkolwiek innych doświadczeń.

Najwyraźniej Boski Plan jest jedynym mądrym planem, dlatego nie będzie odkupienia dla wybawienia takich z Drugiej Śmierci, ani też nie ma dla nich żadnej nadziei. Kto by za nich umarł? Kto by ich odkupił? Na pewno nie Chrystus, ponieważ Apostoł wyraźnie wskazuje, że „[…] Chrystus […] więcej nie umiera […]” (Rzym. 6:9). Czy grupa świętych aniołów dobrowolnie umarłaby za nich, uwzględniając te wszystkie okoliczności i warunki, skoro zgrzeszyli przeciwko takiemu światłu, wiedzy i miłosiernej opatrzności? Albo, czy ktoś z Kościoła, Oblubienicy Chrystusa, umarłby za nich? Sądzimy, że nie. Czy jakakolwiek mądra lub inteligentna istota zapłaci swoim życiem, jako odpowiednią ceną za tego, kto był niepoprawny w tak sprzyjających warunkach? Uważamy, że takie przypuszczenie jest nierozsądne.

SŁOWO OSTRZEŻENIA

Zaskakuje nas, że każdy, kto kiedyś skosztował dobrego Słowa i stał się uczestnikiem Ducha Świętego, w pewnym stopniu może zostać usidlony przez taką sofistykę Przeciwnika. Powinniśmy jednak pamiętać, że obecnie Przeciwnik jest przygotowany na to, aby zastawiać sidła na lud Pański. Do napisania tych słów pobudziła nas natchniona sugestia św. Jakuba: „Bracia! jeźliby się kto z was obłądził od prawdy, a nawróciłby go kto, Niechże wie, że kto by odwrócił grzesznika od błędnej drogi (kierunku) jego, zachowa duszę od śmierci i zakryje mnóstwo grzechów” (Jak. 5:19,20). Nie oznacza to, że lud Boży nie może być mniej lub bardziej usidlony przez błędy, ale oznacza to, że z biegiem czasu tendencją jest coraz większe oddalanie się od Prawdy, z drogi Życia na drogę Śmierci.

Żyjemy w Dniu Pańskim, o którym wspomniał Apostoł i zamiast odrzucać zbroję lub próbować ulepszyć proste wypowiedzi Słowa Bożego, lub pozwolić sobie na przyjęcie własnej filozofii, lub filozofii ludzi zamiast Słowa Bożego, musimy zapiąć pancerz, nałożyć naszą przyłbicę, opasać biodra naszych umysłów, uchwycić tarczę wiary i mocno ująć Miecz Ducha, którym jest Słowo Boże, po to, aby nadal stać w tym Złym Dniu, a nie tylko po to, ale aby pomóc innym przeciwstawić się podstępom naszego wielkiego Przeciwnika – Efez. 6:12–18.

====================

— 15 lipca 1916 r. —