Zmień język 

::R5879 : strona 107::

CENA OKUPU I JEJ ZASTOSOWANIE

Doktryna OKUPU jest samym centrum Boskiego Planu Zbawienia, i tak jak z piasty koła rozchodzą się szprychy, podobnie i wszystkie inne doktryny rozchodzą się po obwodzie Boskiego Planu. Mamy nadzieję, że odpowiedzi zamieszczone poniżej okażą się pouczające i pomocne.

Pytanie 1 – Podaj krótką definicję słowa OKUP.

Odpowiedź – Okup jest to suma lub cena zapłacona za uwolnienie danej osoby lub własności zabranej lub przetrzymywanej.

Pytanie 2 – Podaj krótką definicję słowa ZASŁUGA.

Odpowiedź – Zasługa, jest to (1) coś, co zasługuje na cenę, nagrodę lub poszanowanie, (2) to wartość lub zasłużona nagroda, jak w szkole.

Pytanie 3 – Podaj krótką definicję PRAWNEGO ŚRODKA PŁATNICZEGO.

Odpowiedź – Prawny środek płatniczy oznacza, że walutę, czyli pieniądze uznane przez prawo, dłużnik oferuje na spłatę długu, co wymaga także przyjęcia przez wierzyciela. Innymi słowy to, co rząd lub prawo uzna jako środek wymiany.

Pytanie 4 – Jakie jest znaczenie wyrazów PŁACIĆ lub ZAPŁACONY?

Odpowiedź – Płacić oznacza pozbyć się długu, dać odpowiednią wartość, wypełnić. Zapłacony oznacza, że taki dług został oddany, załatwiony i że odpowiednia cena została już złożona.

Pytanie 5 – Podaj krótką definicję słowa DEPOZYT.

Odpowiedź – Depozyt to coś, co zostało złożone w depozycie, czyli powierzone drugiej osobie.

Pytanie 6 – Jaka jest różnica w znaczeniu wyrażeń: ZAPŁACONY, ZASTOSOWANY i DEPOZYT?

Odpowiedź – Jest pewna różnica w znaczeniu tych wyrażeń. Gdy jest użyte określenie: Zapłacono, to znaczy, że pewne zobowiązania zostały zaspokojone; gdy użyto słowa: Zastosowano, oznacza to, że pewne zobowiązania finansowe zostały załatwione, bezpośrednio lub pośrednio. Gdy użyte jest słowo Depozyt, to znaczy, że zostało polecone czyjejś opiece coś, co jeszcze nie zostało zastosowane albo przypisane.

Pytanie 7 – Podaj krótką definicję wyrażenia OFIARA ZA GRZECH.

Odpowiedź – Wyrażenie Ofiara za Grzech oznacza, że została złożona ofiara na rachunek grzechu, jako równowartość grzechu, jako zadośćuczynienie za grzech.

Pytanie 8 – Co oznacza wyrażenie ZASŁUGA JEZUSA CHRYSTUSA?

Odpowiedź – O Zasłudze Jezusa Chrystusa możemy mówić z różnych punktów widzenia. Na przykład, zasługą było to, że Człowiek Jezus stał się wiernym i posłusznym wobec Boskiego Planu człowiekiem. Możemy też powiedzieć o Jego zasługach, że jako człowiek w sposób chwalebny zrezygnował z tego, co posiadał, a co było dobre, sprawiedliwe i zgodne z prawem. Jednak gdy mówimy o Zasłudze Jezusa Chrystusa, która pojednała grzechy świata, to myślimy o czymś innym, tzn., że pomiędzy Ojcem Niebiańskim a Panem Jezusem Chrystusem istniała pewna umowa. Na podstawie tej umowy nasz Pan miał stać się człowiekiem, a następnie poświęcić Swoją ludzką naturę i pozwolić, aby Jego ziemskie życie zostało Mu odebrane. Ten fakt pokazuje, jak był wierny i posłuszny wobec woli Ojca, całkowicie posłuszny aż do śmierci, nawet do śmierci na krzyżu.

Kiedy mówimy o Zasłudze Jezusa Chrystusa, to rozumiemy, że dzięki Zasłudze, którą posiadał i którą Ojciec uznał, gdy wzbudził Syna z martwych, nasz Pan został nagrodzony. Nie tylko powrócił On na poziom duchowy, ale został „nader wywyższonym” do Boskiej natury. Zatem ta Zasługa, którą Bóg Go nagrodził, pozostawiła Mu pewną liczbę środków

::R5880 : strona 107::

lub błogosławieństw, którymi mógł obdarzyć innych, tzn., Jego prawem do życia ludzkiego, którego nie utracił, ani przez grzech, ani w żaden inny sposób. Biblia nas informuje, że to prawo do ludzkiego życia, o którym mówimy jako o zasłudze Jezusa, zostanie ostatecznie przeznaczone przez Pana Jezusa Chrystusa, w pełnej harmonii z Planem Ojca, aby anulować „[…] grzechy wszystkiego świata” (1 Jana 2:2) – grzechy Adama i całego jego rodu, który w nim umarł. Zasługa ta należy już do naszego Pana, który może ją wykorzystać we właściwym czasie ustalonym przez Ojca.

Pytanie 9 – Podaj krótką definicję słowa POJEDNANIE.

Odpowiedź – Wyraz Pojednanie oznacza uczynić jednością, przywrócić do harmonii osoby lub rzeczy, które nie są w pełnej zgodzie ze sobą. W odniesieniu do rodziny ludzkiej oznacza to, że Adam i jego ród okazał się nieposłuszny w stosunku do Boskiego zarządzenia i znalazł się w niełasce u Boga oraz został przez Niego potępiony. Jednak zgodnie z Boskim zarządzeniem ma ono zostać usunięte, a ludzkość przywrócona do harmonii z Bogiem, ponownej z Nim jedności. Dostąpi tego każdy, kto tego zechce i przyjmie Boskie warunki. Ten zamysł, który tego dokona, nazywa się dziełem Pojednania. To dzieło Pojednania zostało rozpoczęte przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, podczas Jego Pierwszego Adwentu i od tamtej pory jest kontynuowane, a zostanie zakończone podczas Jego Drugiego Adwentu. Jednym słowem, Pojednanie w całym znaczeniu tego słowa rozpoczęło się wraz z wyborem Kościoła i będzie zakończone, aż jego warunki obejmą całą rodzinę ludzką, przyprowadzając wszystkich chętnych i posłusznych z powrotem do pełnej harmonii z Jehową.

Pytanie 10 – Czy doskonała istota ludzka mogłaby zapłacić cenę Okupu?

Odpowiedź – Nie! Doskonały człowiek nie może zapłacić ceny Okupu, chyba że chciałby to uczynić zgodnie z Boskim zarządzeniem, umową lub porozumieniem. Na przykład, gdyby na świecie żył doskonały człowiek, to nie mógłby zostać Odkupicielem Ojca Adama, chyba że na taki przywilej pozwoliłby Bóg. Decyzja, czy ktoś może zostać przyjęty za drugiego, należy do Boskiego Osądu. W przypadku Pana Jezusa Chrystusa, dzięki Boskiemu zarządzeniu stał się On odpowiednim, aby być ceną Okupu – doskonałym człowiekiem – a następnie mógł On zrealizować Boski Plan, oddać siebie i dzięki temu zarządzeniu zostać przyjęty.

Pytanie 11 – W jaki sposób została zapewniona cena Okupu?

Odpowiedź – Sam Bóg zapewnił Okup, który „gładzi grzechy świata”. Tylko dzięki Boskiemu postanowieniu odkupienie człowieka było możliwe.

Pytanie 12 – Kiedy została zapewniona cena Okupu?

Odpowiedź – Cena Okupu została zapewniona przez Boskie Zamierzenie, od kiedy powstał świat, ponieważ Pismo Święte zapewnia nas, że nasz Pan Jezus Chrystus, w Boskim Zamierzeniu był Barankiem Bożym zabitym od założenia świata (Obj. 13:8). W drugorzędnym znaczeniu cena Okupu została zapewniona, kiedy została zawarta umowa między Bogiem Jehową a Jego zaszczyconym Logosem. W innym znaczeniu tego słowa cena Okupu nie została zapewniona wcześniej, niż Logos stał się ciałem i jako doskonały człowiek ukończył 30 lat.

To wtedy nasz Pan mógł służyć, zgodnie z Bożym zarządzeniem, jako cena Okupu i oddać Siebie, jako tę właśnie cenę Okupu. Jednak On nie dał Samego siebie, aby

::R5880 : strona 108::

być tą ceną, dopóki nie uczynił Przymierza z Bogiem, symbolizując przez chrzest pełne poświęcenie Swego życia, aż do śmierci. Jednak i wtedy ta sprawa nie była zakończona, gdyż związane z nią były pewne warunki. Chociaż oddał Swą wolę i jako taki został uznany przez Ojca, nadal ją posiadał, dzień po dniu, godzina za godziną, aby pokazać Swoje zupełne oddanie. Jego ofiara została zakończona dopiero wtedy, kiedy umarł na Kalwarii, wołając: „Wykonało się!”. On zakończył składanie ceny Okupu, to znaczy, całkowicie zapewnił cenę Okupu. Musimy jednak dostrzec różnicę między zapewnieniem ceny Okupu a daniem lub przeznaczeniem, lub jej dostarczeniem. Kiedy Jezus umarł, była ona jedynie zapewniona, nie była jeszcze dana, czyli zastosowana, aby uwolnić człowieka ze śmierci.

Pytanie 13 – Kto zapewnił cenę Okupu?

Odpowiedź – Przede wszystkim Bóg Jehowa, ponieważ On to zarządził. Bez Jego zarządzenia Okup nie byłby możliwy. W drugorzędnym znaczeniu sam Jezus ją zapewnił, ponieważ dał Samego Siebie. On posiadał pełną kontrolę nad Swoim własnym postępowaniem wtedy, gdy się poświęcał. Jego wola nie była wymuszona.

Pytanie 14 – Gdzie rozpoczęła się w typie ofiara za grzech i gdzie się zakończyła?

Odpowiedź – Najpierw wybierano zwierzę na ofiarę za grzech i przyprowadzono je w tym celu do drzwi Przybytku. Jednak stało się ono ofiarą za grzech dopiero w chwili, gdy najwyższy kapłan wkładał na nie swoje ręce i je zabijał. Zgodnie z typem, ofiara za grzech składała się z dwóch części – cielca i kozła. Zabicie cielca nie zakończyło ofiary za grzech, ponieważ zgodnie z Boskim Zamierzeniem i zarządzeniem wspaniały Najwyższy Kapłan, Jezus, miał ofiarować dwie ofiary – klasę kozła Pańskiego oraz antytypicznego cielca. Rozumiemy, że typiczny kozioł reprezentował naśladowców Jezusa, podobnie jak cielec reprezentował samego Jezusa. Zatem w typie zabijanie ofiary za grzech nie było zakończone, dopóki kozioł nie był martwy. W ten sposób ofiara za grzech oznaczająca poświęcenie była zakończona. Nie było więcej ofiar. Jednak wyrażenie „ofiara za grzech” ma jeszcze szersze znaczenie. W typie oznaczała również ofiarowanie krwi tych zwierząt Bogu Jehowie. To było pokazane wtedy, gdy najwyższy kapłan brał krew cielca, a następnie krew kozła Pańskiego i wnosił ją do Świątnicy Najświętszej, gdzie kropił tą krwią nad Ubłagalnią i przed Ubłagalnią od wschodniej strony. Kiedy to zostało dokonane, ofiara za grzech była zakończona.

Pytanie 15 – Kiedy w antytypie rozpoczęła się ofiara za grzech?

Odpowiedź – W antytypie ofiara za grzech rozpoczęła się, gdy Jezus przyszedł nad Jordan, zgodnie z postanowieniem zawartym z Ojcem. Tam, według oświadczenia Apostoła, nasz Pan oddał samego siebie, poddał się, złożył ofiarę za grzechy. Kontynuował to dzieło podczas Wieku Ewangelii, ofiarując tych, którzy przyjmują Jego zasługi i którzy dobrowolnie stają się Jego naśladowcami, oddając Mu swoją wolę. On składał ich jako część Swojej własnej ofiary.

Po tym, jak Jezus zakończył składanie Swojej własnej ofiary, wstąpił do Nieba i tam przedstawił ofiarę Swojej zasługi Ojcu Niebiańskiemu w imieniu klasy Kościoła. To zostało symbolicznie pokazane w pokropieniu krwią cielca w Świątnicy Najświętszej Przybytku, za najwyższego kapłana i jego rodzinę. Następnie kontynuując ofiary Swoich naśladowców, zakończy On ostatecznie dzieło ofiary, gdy ostatni członek Ciała Chrystusa umrze i wejdzie za zasłonę. Wówczas Arcykapłan dokończy to dzieło, składając Ofiarę za grzech „za cały lud”, przedstawiając Bogu Jehowie zasługi „lepszych ofiar”, rzeczywistą zasługę będącą tylko w Jezusie.

Pytanie 16 – Czy Okup został zapłacony na Kalwarii?

Odpowiedź – To już zostało omówione, gdy wyjaśniliśmy, że Okup był złożony na Kalwarii, a później oddany w ręce Sprawiedliwości. Nie został jednak zapłacony w znaczeniu dopełnienia umowy, gdyż nastąpiło to później. Okup został złożony na krzyżu, kiedy Jezus zawołał: „Ojcze, w ręce Twoje polecam ducha mego!” – Moje życie! Zatem Jezus złożył cenę Okupu w depozycie, ale jej wtedy nie użył.

Pytanie 17 – Czy Okup został zapłacony, gdy Jezus wstąpił do Nieba?

Odpowiedź – Nie! Powody ku temu zostały już podane.

Pytanie 18 – Czy cena Okupu została już zapłacona?

Odpowiedź – Nie! Zostało to już wyjaśnione. Dodatkowo możemy powiedzieć, że cena Okupu nie zostanie w pełni zapłacona, dopóki Kościół nie będzie całkowicie uwielbiony i nie spotka się ze swoim Panem. Wtedy zostanie zapłacona za cały świat, gwarantując uwolnienie całego świata ze śmierci i usunięcie potępienia Adamowego.

Pytanie 19 – Co Jezus uczynił z ceną Okupu, gdy wstąpił do Nieba?

Odpowiedź – Jezus już ją złożył, jako depozyt w ręce Sprawiedliwości. Ta cena, prawo do ludzkiego życia, wciąż była do Jego dyspozycji. Jego następnym krokiem było nałożenie embarga, czyli zastawienie jej, przypisując jej część Swojemu Kościołowi, jeszcze nierozwiniętemu.

Pytanie 20 – Czy Jezus spełnił wymagania Sprawiedliwości, gdy wstąpił do Nieba?

Odpowiedź – Wymagania Sprawiedliwości są zawsze spełnione. Sprawiedliwość nigdy nie ustąpi, dopóki nie otrzyma odpowiedniego ekwiwalentu. Na przykład wymagania sprawiedliwości były spełnione, kiedy Adam został skazany na śmierć za swoje przestępstwo. Wymagania sprawiedliwości były przez cały czas spełnione, gdy traktowały Adama i jego ród jako odpowiedzialnych za ten grzech. Sprawiedliwość i teraz jest spełniona, pozwalając Kościołowi przejść przez obecne warunki, ponieważ depozyt jest w rękach Sprawiedliwości, zupełnie odpowiadający potrzebom Kościoła, a nawet więcej. Sprawiedliwość nie zadowoli się, aby uwolnić ludzkość, dopóki cena Okupu nie zostanie w pełni zapłacona i złożona w ręce Sprawiedliwości. Nastąpi to dopiero po skompletowaniu i uwielbieniu Kościoła.

Pytanie 21 – Kiedy i w jaki sposób zaspokojona jest Sprawiedliwość?

Odpowiedź – Na to pytanie odpowiedź była udzielona w odpowiedzi na pytanie dwudzieste.

::R5881 : strona 108::

Pytanie 22 – W jaki sposób ktoś może mieć udział w ofierze wraz z Chrystusem, jeśli Sprawiedliwość nie jest zupełnie zaspokojona przez Jezusa Chrystusa, gdy wstąpił do Nieba?

Odpowiedź – Jak zostało to wyjaśniane w odpowiedzi na pytanie dwudzieste, zasługa złożona w Depozycie była wystarczająca, aby zadośćuczynić za grzechy całego świata. Z uwagi na ten Depozyt, Sprawiedliwości zupełnie wystarczyło, aby ludzie, którzy zawarli specjalne przymierze z Bogiem, przez Pana Jezusa Chrystusa, byli wolni, dlatego, że zawarli Przymierze Ofiary.

Pytanie 23 – Co następuje pierwsze: Usprawiedliwienie czy Poświęcenie i dlaczego?

Odpowiedź – To zależy od znaczenia słowa poświęcenie. Biblia rozpatruje poświęcenie na dwa różne sposoby. Po pierwsze, poświęcenie jednostki, a po drugie, uznanie tego poświęcenia dzięki Jezusowi Chrystusowi i przyjęcie go przez Ojca. Poświęcenie się takiej osoby, aby pełniła wolę Pana, zupełnie poddając swoją własną wolę, zgodnie z typem

::R5881 : strona 109::

przywiązania kozła do drzwi Przybytku, poprzedza usprawiedliwienie. Jednak drugi krok jest następujący tzn., że konieczne jest, aby nasz Pan Jezus Chrystus stał się Orędownikiem dla tych, którzy pragną należeć do Królewskiego Kapłaństwa, zanim będą mogli zostać przyjęci przez Ojca. To wtedy następuje usprawiedliwienie przez Pana Jezusa Chrystusa, który przypisuje im Swoją zasługę, a Ojciec natychmiast uznaje ich za poświęconych i udziela im wszystkich praw i przywilejów zawartych w zarządzeniu tego przymierza.

Pytanie 24 – Czy Zasługa, czy Sprawiedliwość jest przypisywana temu, kto jest usprawiedliwiony z wiary?

Odpowiedź – Tutaj musimy wyjaśnić wyrażenie „usprawiedliwiony z wiary”, ponieważ w Biblii to wyrażenie ma dwa różne znaczenia. Czytamy na przykład, że Abraham był usprawiedliwiony przez wiarę, ale na pewno nie tak samo, jak Kościół jest usprawiedliwiony przez wiarę! Abraham został uznany za sprawiedliwego, aby mieć społeczność z Bogiem, aby otrzymać Obietnicę, aby mógł poznać pewne rzeczy, jakie Bóg zamierzał uczynić w przyszłości i aby okazał swoją wierność wobec Boga, zgodnie z Boskimi wymogami. Jednak nie był on usprawiedliwiony, aby żyć wiecznie. Nie był usprawiedliwiony w tym znaczeniu, że był zaproszony, aby złożyć swoje ciało, jako żywa ofiara, aby stać się odkupicielem dla Adama, ani w żaden sposób chwalebną ofiarą za kogoś innego. Nikt nie mógł być, w ten sposób, usprawiedliwiony przez wiarę, aż do śmierci Jezusa, aż po przypisaniu mu Jego zasług, po wstąpieniu na wysokość i ukazaniu się „przed oblicznością Bożą za nami” – Kościołem.

Pytanie 25 – Jeśli Zasługa jest przypisywana, kto ją przypisuje? Jeśli przypisywana jest Sprawiedliwość, przez kogo jest ona przypisywana?

Odpowiedź – Nasz Pan Jezus przypisuje Swoją Zasługę Swoim naśladowcom pod warunkiem, że zupełnie poświęcą się ich przymierzu, ale to przypisanie dokonuje się za zupełną zgodą Boskiej Sprawiedliwości i przy jej współpracy – nie inaczej. To przypisanie Zasługi, niedoskonałemu pragnącemu być naśladowcą Jezusa, może być określone, jako przypisanie Sprawiedliwości ze strony Sprawiedliwego Boga, ze strony Ojca Niebieskiego, jak czytamy: „[…] Bóg jest, który usprawiedliwia” − Rzym. 8:33.

Pytanie 26 – Co oznaczają wyrażenia „prawo do życia” i „prawa życiowe”? Jaka jest różnica między tymi wyrażeniami?

Odpowiedź – Człowiek mógłby mieć prawo do życia, pozostając w harmonii z Bogiem, ponieważ Bóg zarządził, że wszystkie Jego inteligentne stworzenia mogą żyć bez końca, jeśli będą żyć w harmonii z Boskim Prawem Zakonu i jego wymaganiami. Zatem prawo do życia na początku było przywilejem Ojca Adama. Gdyby nie zgrzeszył, miałby prawo do życia i nie utraciłby tego prawa. Jezus również miał prawo do życia. Miał to prawo, nie tylko zanim przyszedł na świat, ale też, gdy został Człowiekiem Jezusem. Z tego powodu, że miał to prawo, mógł złożyć Swoje życie w ofierze za Adama i jego ród. Po poświęceniu się, poprzez chrzest, Jezus nie miał już więcej prawa, aby żyć jako człowiek, ponieważ zrezygnował z tego prawa do życia. Jednak, jako spłodzony z Ducha Świętego, miał prawo do życia, jako Nowe Stworzenie, chyba że upadłby, naruszając Boskie Prawo, albo łamiąc uczynioną z Bogiem Jego własną umowę lub przymierze. Cały świat otrzyma prawo do życia po Wieku Tysiąclecia, gdy osiągnie doskonałość i zostanie przedstawiony Ojcu, a On ich wtedy przyjmie. Wtedy będą mieli takie samo prawo do życia, jakie miał na początku Ojciec Adam, zanim zgrzeszył.

Wyrażenie „prawa życiowe” możemy używać na różne sposoby. Na przykład, kiedy zastosujemy je do Pana Jezusa Chrystusa, który ma prawa życiowe, możemy powiedzieć, że chociaż poświęcił Swoje życie jako człowiek, tak naprawdę nie uczynił nic, aby stracić to życie. Zgodził się, aby złożyć je w ofierze, choć zgodnie z prawem należało do Niego, inaczej nie miałby prawa użyć go ponownie dla innych. Zachował to prawo, bo był sprawiedliwy. Dlatego nadal posiadał prawo do ludzkiego życia, którego nie utracił, ale pozwolił, aby było mu odebrane. Nadal ma prawa życiowe, jako człowiek, chociaż teraz nie potrzebuje życia ludzkiego, ani praw życiowych dla Siebie, ponieważ ma On coś o wiele lepszego. Nie może korzystać z dwóch żyć jednocześnie. Ma Boskie prawa życiowe, ale nadal zachowuje Swoje ludzkie prawa życiowe, które może przekazać, jako cenę Okupu, jako pełną rekompensatę za Adama i wszystko, co przez niego zostało utracone.

Pytanie 27 – Co jest składane w ofierze przez osobę spłodzoną z Ducha, aby być członkiem Ciała Chrystusowego?

Odpowiedź – Tak naprawdę nikt nie składa ofiary, tylko wspaniały Najwyższy Kapłan. My tylko poświęcamy naszą wolę oraz stawiamy nasze ciała, by mogły stać się żywą ofiarą, aby wspaniały Najwyższy Kapłan mógł z tej ofiary zrobić użytek. Łatwo można zauważyć, że samo zabicie zwierzęcia nie jest jego ofiarowaniem. Żydzi zabijali tysiące zwierząt przeznaczonych na pokarm, podobnie jak to się czyni obecnie, lecz zwierzęta te nie były składane na ofiary, tylko dlatego, że były zabijane. Żadna ofiara nie może być złożona, jedynie za porozumieniem z Bogiem, ale On zaplanował, że to kapłan składał ofiary. Według prawa Żydowskiego kapłanem składającym ofiary był Najwyższy Kapłan, inni kapłani byli tylko jego pomocnikami lub zastępowali go po śmierci. Najwyższy Kapłan był typem Jezusa, zatem tylko Jezus jest Jedynym, który może składać antytypiczne ofiary, a naśladowcy Jezusa mogą jedynie przedstawić Mu samych siebie.

To przedstawienie w typie zostało zobrazowane przez kozła przywiązanego do drzwi Przybytku. Innymi słowy, klasa ta oddaje się, odłącza, poświęca jako istoty ludzkie. Przyjęcie takiej ofiary przez Ojca jest okazane przez Syna, wspaniałego Najwyższego Kapłana, przez spłodzenie takiej osoby z Ducha Świętego. Następuje to dopiero po tym, jak Jezus przyjmie jej poświęcenie, przypisuje On Swoją zasługę i ofiaruje ją Ojcu. Odtąd taka osoba staje się członkiem Ciała Chrystusowego, a jej imię jest zapisane w Księdze Żywota Baranka, z której nie będzie wymazane, jeśli pozostanie wierna.

Pytanie 28 – Wyjaśnij krótko różnicę między Okupem a Ofiarą za grzech.

Odpowiedź – Wyrażenie „ofiara za grzech” szczególnie odnosi się do faktu, że rzecz lub życie (lub życia) jest przedstawione Bogu, jako ofiara z powodu grzechu. Ofiara za grzech sugeruje okup, lecz to nie to samo, nie w rzeczywistości. Jest to ofiara za grzech, ale nie musi oznaczać koniecznie pełnej, zadowalającej ofiary. Jednak fakt, że ofiara za grzech jest przyjemna Bogu, oznaczałby, że była to pełna, całkowita rekompensata, czyli zadośćuczynienie. Słowo Okup użyte w Nowym Testamencie, zawiera w sobie nie tylko myśl o ofierze złożonej z powodu czegoś złego, ale dodatkowo precyzuje, że ta ofiara jest zupełnie i dokładnie odpowiednia, gdyż znaczenie słowa Okup w odniesieniu do Jezusa to odpowiednia cena.

Pytanie 29 – Czy Kościół bierze udział w Okupie i Ofierze za grzech i dlaczego?

Odpowiedź – Rozważając tę kwestię, musimy spojrzeć na Kościół z dwóch stron. Jeśli pomyślimy o Kościele, który stawia swoje ciała jako żywe ofiary, to powiemy, że oni nie biorą udziału

::R5881 : strona 110::

w Okupie. Nie posiadają bowiem niczego, co mogliby dać, jako udział w Okupie – oni są niedoskonali. Jeśli spojrzymy na tę kwestię z innego punktu widzenia, że Kościół to istoty duchowe, i jako istoty duchowe są członkami Ciała Chrystusowego, jednością z Tym, który jest ich Głową, wtedy jako członkowie Chrystusa biorą z Nim udział we wszystkim, cokolwiek On czyni, podobnie, jak ręka ma udział z głową, gdyż Biblia, mówiąc o Chrystusie, używa figury ludzkiego ciała. Zasługa, przez którą cena Okupu jest skuteczna u Boga, jest tylko i wyłącznie w Jezusie. To właśnie tej zasługi nie posiadaliśmy, kiedy przedstawialiśmy się w poświęceniu Bogu. Jednak, kiedy Jezus przyjął nas jako uczniów, On przypisał nam Swoją własną zasługę i uczynił nas częścią Swej własnej ofiary. Jednocześnie uczynił nas częścią tego, co będzie dane Bogu za grzechy całego świata, przy końcu obecnego Wieku, gdy Kościół, Jego Ciało, zostanie skompletowany i razem z Nim uwielbiony.

Musimy jednak pamiętać, że staliśmy się martwymi jako ludzie, gdy poddaliśmy naszą wolę i zostaliśmy członkami Ciała Chrystusowego. Ponieważ jesteśmy Nowymi Stworzeniami, stare rzeczy przeminęły, a wszystkie nowymi się stały (2 Kor. 5:17). Powinniśmy również pamiętać, że to nie duchowe Ciało Chrystusa jest składane w ofierze tak jak i duchowa Głowa

::R5882 : strona 110::

nie była ofiarowana. Ofiarą za grzech było ciało. Co więcej, to ciało Jezusa stanowiło Okup – nie nasze ciała. Jednak teraz, kiedy cena Okupu została złożona w ręce Sprawiedliwości, jako depozyt, do którego tytuł własności posiada Jezus, jesteśmy współwłaścicielami Jego własności z powodu naszego stosunku do Niego i naszego zainteresowania wszystkim, co On posiada. W ten sposób Kościół uczestniczy w tej cenie Okupu, ponieważ jako Jego Oblubienica współdziedziczymy z Nim i mamy być połączeni z Nim w udzielaniu światu błogosławieństw wynikających z ceny Okupu.

My nie składamy Ofiary za grzech, tak samo jak nie stanowimy okupienia. Jesteśmy jedynie przyjęci przez Najwyższego Kapłana, a to przyjęcie jest pokazane w ofiarowaniu nas, jako ludzi, przez Niego, po przypisaniu nam Jego zasługi. Ostatecznie będziemy uczestniczyć z Nim, jako Nowe Stworzenia, ale to nie znaczy, że ofiarujemy coś, co należy do Nowego Stworzenia, ale uczestniczymy z Jezusem w ukrzyżowaniu ciała, a wtedy każde Nowe Stworzenie będzie także miało udział z Nim, gdy zasługa zostanie przedstawiona Ojcu.

Pytanie 30 – Jeśli Jezus zapłacił cenę Okupu, gdy wstąpił do Nieba, czy mógł stać się Orędownikiem Kościoła? Jeśli tak, to w jaki sposób?

Odpowiedź – Gdyby Jezus zapłacił i całkowicie przekazał cenę Okupu, gdy wstąpił do Nieba, to Adam i jego ród natychmiast by to odczuł, a wszyscy, którzy wtedy i potem żyli, byliby ponownie sądzeni indywidualnie i narażeni na śmierć z powodu swej niedoskonałości. Dopóki Jezus nie ustanowiłby Swojego Tysiącletniego Królestwa i nie rozpoczął od razu udzielać potrzebnej pomocy, ustanawiając Nowe Przymierze, oni nie mogliby zapobiec tej sytuacji. Jeżeli chodzi o Kościół, nie byłby on w żaden sposób zabezpieczony. Nie mógłby otrzymać czegoś wyjątkowego, ponieważ ci, którzy należą do Kościoła, są częścią rodziny ludzkiej. Gdyby Okup został zapłacony, wszystkie zobowiązania wobec rodziny ludzkiej byłyby uregulowane i nie byłoby miejsca dla klasy Kościoła. Nie byłoby możliwości, aby była ona potraktowana w inny sposób, niż reszta świata. Nie potrzebowaliby Orędownika i oczywiście by go nie mieli.

Pytanie 31 – Kiedy cała cena Okupu zostanie zapłacona i ostatecznie przekazana?

Odpowiedź – Cena Okupu zostanie zupełnie zapłacona i ostatecznie przekazana, gdy Kościół przejdzie poza zasłonę i gdy wspaniały Najwyższy Kapłan, Głowa i Ciało (Kościół będzie wówczas uwielbionym Ciałem wspaniałego Najwyższego Kapłana) zapieczętuje Nowe Przymierze i rozpocznie skutecznie działać, aby Adam i jego ród mógł z niej skorzystać. Dzieło Okupu zostanie wtedy zakończone. Jednak dzieło Pojednania nie będzie jeszcze zakończone. Ono obejmie dzieło Wieku Tysiąclecia, wyprowadzając ludzkość (tych, którzy zechcą) z grzechu i degradacji do pełnego pojednania i harmonii z Bogiem. Cena Okupu musi zostać w pełni zapłacona Jehowie i przez Niego przyjęta, zanim Nowe Przymierze będzie mogło wejść w życie i zanim ludzka Restytucja będzie mogła właściwie się rozpocząć. Wyjście człowieka ze stanu śmierci jest częścią dzieła Okupu – Oz. 13:14.

====================

— 1 kwietnia 1916 r. —