Zmień język 

::R5747 : strona 247::

Jehowa nasz Bóg jest jeden

„My mamy jednego Boga Ojca, z którego wszystko” – 1 Kor. 8:6

POMIMO szeroko akceptowanej doktrynie o Trójcy, my blisko trzymamy się nauki Biblii, że jest tylko jeden Bóg. Jezus nazywał Boga Swoim Ojcem, a o Sobie mówił jako o Synu Bożym. Ojciec jest dawcą życia. Syn jest potomkiem, czyli tym, który otrzymuje życie od ojca. To rozróżnienie wskazuje, że ojciec istniał jako pierwszy. To też Jezus mówi o sobie: „Gdyżem ja od Boga wyszedł i przyszedłem” – Jana 8:42.

W naszych pismach pokazujemy wyraźną naukę Biblii, że Jezus w swoim przedludzkim stanie był Logosem, Słowem, Posłańcem od Ojca; i że jako taki był On nazwany bogiem, ale nie Bogiem – Ojcem. W kwestii tak ważnej jak równość Ojca i Syna, nie możemy polegać na świadectwach żadnych ludzi, z wyjątkiem natchnionych pisarzy Pisma Świętego. Nie powinniśmy przyjmować żadnych opinii oprócz tych z samego Słowa Bożego. Zapytajmy się Jezusa. Jego odpowiedzią jest: „Ojciec mój większy jest niż Ja”; „Nie mogęć Ja Sam od Siebie nic czynić; jako słyszę tak sądzę”; „Ojciec Mój, który Mi je dał, większy jest nad wszystkie”; „Wstępuję do Ojca Mego i Ojca waszego, do Boga Mego i Boga waszego”; „Toć jest żywot wieczny, aby

::R5748 : strona 247::

Cię poznali Samego prawdziwego Boga i któregoś posłał Jezusa Chrystusa” – Jana 14:28; Jana 5:30; Jana 10:29; Jana 17:3; Jana 20:17.

W naszych pismach wykazujemy, że Jezus był pierwszym stworzeniem Bożym, jedyną istotą stworzoną wprost przez Jehowę; i że wszystko inne Jehowa stwarzał przez Syna. Stąd czytamy, że Jezus był „początkiem stworzenia Bożego”; „pierworodny wszystkich rzeczy stworzonych”; „Alfa i Omega, początek i koniec, pierwszy i ostatni” czyli jedyny bezpośrednio stworzony przez Ojca (Obj. 3:14; Obj. 22:13; Kol. 1:15). Apostoł Jan mówi (Jana 1:1-3) „Na początku [nie początek Jehowy, bo On nie miał początku, ale na początku świata bądź człowieka] było Słowo [Logos], a ono Słowo było u Boga, a bogiem było ono Słowo. Wszystkie rzeczy przez nie się stały, a bez Niego nic się nie stało, co się stało”. Czy przedmiot ten mógłby być jeszcze bardziej jasny? Po cóż wprowadzać się w zamieszanie bez potrzeby? Po co walczyć z tak wyraźnymi świadectwa Słowa Bożego, by podtrzymywać teorię uformowaną w Ciemnych Wiekach i nie mającą poparcia Biblii?

My uczymy, i tak uczy też Biblia, że Pan Jezus przyszedł z Nieba na ziemię; że narodził się z matki dziewicy, że „Ono Słowo [Logos] stało się ciałem i mieszkało między nami” i że uczniowie Jego widzieli „chwałę Jego, chwałę jako Jednorodzonego od Ojca pełnego łaski i prawdy” (Jana 1:14). Jezus nie miał dwóch natur, zmieniwszy wyższą, duchową naturę, na naturę ludzką. Pismo Święte oświadcza, że będąc bogatym stał się ubogim, abyśmy ubóstwem Jego ubogaceni byli (2 Kor. 8:9). W miarę jak Jezus wzrastał do męskiej dojrzałości, wzrastał w łasce u Boga i u ludzi. Był On doskonały – „święty, niewinny, niepokalany, odłączony od grzeszników” – Łuk. 5:52; Żyd. 7:26.

JEZUS STAŁ SIĘ NOWYM STWORZENIEM

W trzydziestym roku życia, Jedyny Doskonały doszedłszy do męskiej dojrzałości według Zakonu, poświęcił Swoje życie Bogu, jako wielką Ofiarę za grzech ludzkości, wypełniając Pismo Święte: „Aleś Mi ciało sposobił”, „na ucierpienie śmierci” (Żyd. 10:5; Żyd. 2:9). Tę poświęconą ofiarę Człowieka Jezusa, Bóg przyjął i to przyjęcie okazał zaraz przy Jordanie, gdy pomazał Jezusa Duchem Świętym. Od tego momentu był On dwojaki – doskonałe ludzkie ciało z

::R5748 : strona 248::

nowo spłodzonym umysłem – spłodzony z ducha. Wtedy, jako Nowe Stworzenie miał zakończyć ofiarę Swojego ciała; a Jego nowy umysł – Nowe Stworzenie – miało się udoskonalić. Jezus modlił się, aby Ojciec przywrócił Go do chwały, którą miał u Ojca „pierwej niżeli świat był” (Jana 17:5). W Swej pokorze Jezus nie prosił o wyższą chwałę. Gdy dokonał Swej ofiary na Kalwarii, jego nowy umysł, Jego z ducha spłodzona nowa natura, otrzymała przy zmartwychwstaniu nowe ciało, jakie obiecał Ojciec. „Wsiane w niesławie”, On został „wzbudzony w chwale”; „wsiane w słabości”, został „wzbudzony w mocy”; było wsiane „ciało cielesne, lecz zostało wzbudzone ciało duchowe” – 1 Kor. 15:43,44.

Nasz Pan nie był początkowo stworzony w taki sam sposób, jak aniołowie, ponieważ był On bezpośrednim stworzeniem Ojca, podczas gdy aniołowie byli pośrednimi stworzeniami Boga, stworzonymi poprzez Syna. Św. Paweł oświadcza, iż wszystkie rzeczy są z Ojca i przez Syna (1 Kor. 8:6). Tenże Syn był zaszczyconym wykonawcą całego dzieła stwarzania.

Nasz Pan Jezus stał się Chrystusem, Pomazańcem, gdy otrzymał pomazanie Duchem Świętym przy swoim chrzcie. Został On udoskonalony jako Chrystus przy swym zmartwychwstaniu. On był bogiem (Możnym), zanim przyszedł na świat; był także bogiem od czasu, gdy otrzymał spłodzenie z Ducha Świętego przy Jordanie; jest On nadal bogiem siedzącym po prawicy Ojca. Lecz nie jest Bogiem (w takim znaczeniu jak jest Ojciec), nigdy nim nie był i nigdy nie będzie. Zauważmy ponownie Jego słowa, które po Swoim zmartwychwstaniu wypowiedział do Marii Magdaleny: „Wstępuję do Ojca Mego i Ojca waszego, do Boga Mego i Boga waszego” (Jana 20:17). Posłuchajmy, co mówi Apostoł Paweł: „My mamy jednego Boga Ojca, z którego wszystko […] i jednego Pana Jezusa Chrystusa, przez którego wszystko” (1 Kor. 8:6). Na innym miejscu tenże Apostoł, mówiąc o Bogu Jehowie, tak się wyraża: „Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa”, i znowu: „Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa” – 2 Kor. 1:3; Efez. 1:3,17.

OGÓLNIE UZNAWANE, LECZ NIEBIBLIJNY POGLĄD

Pan Jezus nie jest drugą osobą w trójcy. Słowo „trójca” jest niebiblijne; i niebiblijna jest myśl jaką to słowo przedstawia. Św. Paweł określa tę sprawę wyraźnie w słowach zacytowanych powyżej. Mówi także, iż Jezus nie pożądał przez „drapiestwo równym być Bogu, ale wyniszczył Samego siebie” (Fil. 2:6). Żadne tłumaczenie tego fragmentu, z wyjątkiem tłumaczenia Common Version, nie podsuwa myśli, że Jezus uważał Siebie równym Bogu Ojcu, ale myśl przeciwną temu. Tłumaczenie Common Version jest wyraźnie złym tłumaczeniem. Argument Apostoła pokazuje, że Chrystus uniżył sam siebie, a nie że rościł sobie prawo bycia równym Jehowie!

Słowa „trójca” nie znajdziemy w Biblii. Jedyny tekst w Biblii, który wydaje się w pewien sposób sugerować trójcę, uważany jest nawet przez samych trynitarzy za fałszerstwo, dodane do tekstu w około piątym wieku. Ten dodatek stanowi część pierwszego listu Jana 5:7,8. Cytujemy cały ten ustęp, a dodane słowa oznaczone są nawiasami: „Albowiem trzej są, którzy świadczą [na niebie: Ojciec, Słowo i Duch Święty, a ci trzej jedno są. A trzej są, którzy świadczą na ziemi] Duch i woda i krew, a ci trzej ku jednemu są”. Porównaj tłumaczenia Revised Version, Emphatic Diaglott, American Standard Union, Young’s, etc. Ten fragment jest uznany za dopisek przez takie wybitne jednostki jak Izaak Newton, Benson, Adam Clarke, Horne, Griesbach, Tischendorf i Alford.

W pismach naszych objaśniliśmy, że był czas, gdy nasz Pan Jezus nie istniał a Jehowa był Sam. Jakże inaczej Biblia mogłaby mówić, że Jezus był „początkiem stworzenia Bożego?” (Obj. 3:14). Co za wartość miałby język, gdybyśmy słowom nie nadawali ich oczywistego znaczenia? Nie ulega wątpliwości, że Jezus miał początek. Ten początek miał miejsce wiele wieków zanim On przyszedł na ziemię jako człowiek, aby umrzeć za Adama i za cały rodzaj ludzki. Ci, którzy nas potępiają powinni przeczytać nasze pisma zanim zaczną nas krytykować. Przeczytawszy przestaliby krytykować, o ile są uczciwi, bo poznaliby, że nie ma podstaw do krytyki tych, którzy trzymają się Biblii jako Słowa Bożego.

LOGOS PRZENIESIONY Z NIEBA NA ZIEMIĘ

Pan Jezus zanim przyszedł na świat posiadał naturę Niebiańską. Jak już wykazaliśmy, zamienił On tę naturę na ziemską, aby Swoje ciało, Swoje człowieczeństwo mógł złożyć na Okup za grzechy całego świata. Dokonawszy tego wielkiego dzieła, otrzymał od Ojca wyniesienie wyższe od stanowiska i natury aniżeli miał poprzednio, pomimo, że Jego poprzednie stanowisko było drugie po samym Jehowie. Św. Paweł opisuje stanowisko, które Chrystus otrzymał przy Swoim zmartwychwstaniu: „Dlatego też Bóg nader Go wywyższył i darował Mu imię, które jest nad wszelkie imię; aby w imieniu Jezusowem wszelkie się kolano skłaniało, tych, którzy są na niebiesiech i tych, którzy są na ziemi i tych, którzy są pod ziemią [tych, którzy są w grobach, lecz mają powstać aby poznać Prawdę, która jest w Jezusie] a wszelki język, aby wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca” – Filip. 2:9-11.

Jezus, gdy był na ziemi nie był grzeszny w żadnym znaczeniu tego słowa. Jego narodzenie z Panny Marii było cudowne. Jego święte życie zostało przeniesione do ziemskich warunków. Został stworzony jako człowiek – „święty, niewinny, niepokalany, odłączony od grzeszników”, a przez to odpowiedni, aby być wielką ofiarą za grzech, za Adama i za całe jego potomstwo. Do czasu swego chrztu w Jordanie był On tylko Człowiekiem Jezusem, lecz pomazanie, jakie tam otrzymał uczyniło Go Pomazańcem Bożym, Chrystusem, Mesjaszem.

STAŁ SIĘ „UCZESTNIKIEM BOSKIEJ NATURY”

Jezus był bogiem, Potężną istotą, wyższym od aniołów, zanim stał się człowiekiem. Gdy się narodził jako niemowlę nie był bogiem lecz istotą ludzką. Jako doskonały człowiek w trzydziestym roku życia również nie był bogiem. Lecz gdy otrzymał pomazanie Duchem Świętym, Mocą Bożą, Jezus stał się Możnym, jako rezultat spłodzenia z Ducha Świętego. Od czasu Swego zmartwychwstania jest On bogiem wspanialszym aniżeli kiedykolwiek przedtem, „uczestnikiem Boskiej natury”; członkowie Jego Kościoła są powołani do tej samej chwały, do uzyskania chwały swojego Pana aby byli wraz z Nim, podobni Jemu, jako Jego Oblubienica, członkowie Jego chwalebnego Ciała – 2 Tes. 2:14; 1 Jana 3:2; Obj. 21:2,9; Obj. 22:17; 1 Kor. 10:16,17; 1 Kor. 12:12,13,27; 2 Piotra 1:4.

Nasz Pan jest wspaniałą Głową Swego Kościoła, a Głowa i Ciało muszą być uczestnikami tej samej natury w chwale. Jezus oddał swoją ludzką naturę na śmierć, aby odkupić rodzaj ludzki. Przez część trzech dni leżał On w grobie – nieżywy w każdym sensie ponieważ śmierć jest nieobecnością życia. Jezus złożył Swe życie ludzkie, aby go nigdy więcej z powrotem nie otrzymać. Ono było okupem za świat. Jezus został wzbudzony do Boskiej natury, co było wywyższeniem, jakiego żadne Boże stworzenie nigdy wcześniej nie dostąpiło. Jego Oblubienica jest powołana do tej samej chwalebnej natury, co jej Głowa, w której dziedzictwie ma uczestniczyć. Jezus był wzbudzony od umarłych mocą Bożą – Rzym. 6:4; Rzym. 8:11; Dz. Ap. 2:22,24,32,33.

::R5749 : strona 249::

POMYŁKA POGLĄDU TRYNITARZY

Zauważmy od jak wielkiej pomyłki jesteśmy zachowani przez przyjęcie Biblijnego świadectwa odnośnie Pana Jezusa i przez odrzucenie niedorzecznych absurdów Wieków Ciemnych. Jesteśmy uwolnieni od myślenia, że nasz Bóg jest trzema osobami w jednym ciele, albo jedną osobą w trzech ciałach. Trynitarze nie wiedzą, które z tych twierdzeń przyjąć – niektórzy przyjmują pierwsze, inni drugie. Lecz oba są całkowicie irracjonalne: trzy nie mogą być jednym, a jeden nie może być trzema. Jedność pomiędzy Ojcem i Synem została wytłumaczona przez samego Pana. On modlił się, aby Jego uczniowie stali się jednym w takim samym znaczeniu jak On i Ojciec byli jednym – z pewnością nie aby Jego uczniowie stali się jedną osobą ale aby byli jednym w duchu, w umyśle, w celu – tak jak byli jednym Ojciec i On. Zobacz: Jana 17:20-23. Naśladowcy Jezusa stają się jednym w umyśle i celu poprzez wyrzekanie się swej woli, aby czynić wolę Bożą. A Jezus i Ojciec są jednym, ponieważ Jezus poddał Swoją wolę pod wolę Ojca, mówiąc: „Nie Moja wola ale Twoja niech się stanie”. „Przyszedłem nie, abym czynił wolę Swoją, ale wolę Onego, który Mnie posłał”. „Oto idę, abym czynił, o Boże, wolę Twoją”. To są słowa Pana Jezusa wypowiedziane do Ojca.

Poruszając powstanie poglądu Trynitarzy, Słownik Religijny Abbott’a i Conant’a, na stronie 944, podaje: „Pogląd Trynitarzy zaczął się uwydatniać i formować w doktrynę dopiero na początku czwartego stulecia. Zaczęto również podejmować starania, by naukę tę pogodzić z wierzeniem kościoła w jednego Boga […] Z prób rozwiązania tego problemu zrodziła się doktryna o Trójcy.” Trójca „jest znamienną cechą Hinduizmu, a spotyka się ją także w mitologiach perskiej, egipskiej, rzymskiej, japońskiej i najstarszej greckiej.”

Ta nauka, podobnie jak inne przyjęte przez Protestantów od Papiestwa, jest zaakceptowana i w pełni poparta pomimo, że jej uczeni wyznawcy są świadomi tego, że żaden tekst Pisma Świętego nie może być przytoczony na jej poparcie. Co więcej, osoba, która nie przyjmuje tej niebiblijnej doktryny jest uznana przez artykuły Związku Ewangelickiego za nieortodoksyjnego – za heretyka. List do Żyd. 1:8 używany jest przez Trynitarzy za dowód, że Jezus jest Jehową. Twierdzenie swoje opierają na tym, że słowo Bóg w tym tekście przetłumaczone jest z theos, tak samo jak w 9 wierszu, gdzie zastosowane jest do Ojca. Wydaje się, że nie chcą zauważyć, że słowo bóg użyte w 2 Kor. 4:4, które stosuje się do Szatana przetłumaczone jest również z greckiego theos. Theos jest stosowane do każdego potężnego, tak samo jak Elohim z języka hebrajskiego.

Filip. 2:8,9 wskazuje, że obecna chwała naszego Pana jest większa od tej, którą miał zanim stał się człowiekiem. Gdyby tak nie było, to nie byłoby to wywyższenie. Jezus, posiadając teraz naturę Boską, nieśmiertelną, On nie może umrzeć. „Chrystus więcej nie umiera”. Jak prostym, zrozumiałym i logicznym jest świadectwo Pisma Świętego w porównaniu do ludzkich tradycji! W jakiej mieszaninie sprzeczności i chaosu znajdują się ci, którzy głoszą, że Jezus i Ojciec są jednym Bogiem! Takie pojęcie angażowałoby myśl, że nasz Pan będąc na ziemi odgrywał rolę hipokryty, i że udawał, iż modlił się do Boga, gdy Sam był tymże Bogiem. Obejmowałoby także myśl, że ponieważ jest napisane, że Bóg nie może być kuszony, kuszenie Jezusa przez Szatana było tylko farsą. Ojciec był zawsze nieśmiertelny więc Jezus nie mógł umrzeć.  Jak więc Jezus mógłby umrzeć? Wszyscy Apostołowie są fałszywymi świadkami w głoszeniu, że Jezus umarł i zmartwychwstał, jeżeli On nie umarł. Jednak Pismo Święte mówi wyraźnie, że On umarł – „wylał na śmierć duszę [Swoje istnienie] Swoją”, a nie, jak wielu twierdzi, tylko ciało – Iz. 53:12.

Kiedy Trynitarze przyznają, że Jezus naprawdę umarł wybierają drugą wcale nie lepszą opcję wierząc jak wielu innych, że ich trzej Bogowie są jedną osobą a kiedy Jezus umarł wszyscy trzej musieli umrzeć. Jeżeli wszystkie trzy umarły to kto wzbudził ich do życia? Jak niemądrze to wszystko brzmi! Jeżeli Jezus i Ojciec są jedną i tą samą istotą, to gdy Jezus umarł, Ojciec także musiałby umrzeć. Czy mamy w ten sposób zaprzeczać temu, co podali Apostołowie, Prorocy i sam Jezus i czy mamy ignorować nasz rozum i zdrowy rozsądek, aby tylko trzymać się błędnego dogmatu podanego nam w ciemnej, zabobonnej przeszłości przez zdeprawowany i odstępczy Kościół? Nie! „Do zakonu raczej i do świadectwa; ale jeźli nie chcą, niechże mówią według słowa tego, w którym nie masz żadnej zorzy”.

ŚWIADECTWO PISMA ŚWIĘTEGO O DUCHU ŚWIĘTYM

Następnie chcemy zbadać co Pismo Święte mówi o Duchu Świętym? Kościoły nominalne, Protestancki i Katolicki, twierdzą, że Duch Święty jest osobą, trzecią osobą w Trójcy. Twierdzą również, że to wszystko jest „wielką tajemnicą”. Tak, naprawdę jest to tajemnica. Tajemnica jest również cechą zamętu spowodowanego stworzonymi przez ludźmi kredami Babilonu. Lecz dla tych, którzy udają się do Słowa Bożego i pozwalają mu mówić, wszystko jest jasne i wyraźne. Sugerujemy by za właściwą definicję Ducha Świętego uznać tylko taką, która odpowiada i harmonizuje wszystkie wyjątki Pisma Świętego traktujące o tym przedmiocie. Najpierw podamy coś, co postrzegamy jako taką definicję a potem poprosimy czytelnika aby to określenie zastosował do każdego wersetu Pisma Świętego, w którym wyrażenie Duch Święty się pojawia, aby sprawdzić czy wszystkie teksty będą harmonijne.

Rozumiemy, że Biblia uczy, że Duch Święty jest Boską wolą, wpływem, mocą, usposobieniem, które działają wszędzie, w różnych celach, według Boskiego upodobania. Bóg używa swego Ducha, energię na różne sposoby, posługując się różnymi pośrednikami i osiągając różne rezultaty. Wszystko, co Bóg czyni przez pośredników jest to Jego dziełem – tak jakby był głównym aktorem, ponieważ każdy pośrednik jest Jego dziełem stworzonym Jego własną mocą. Kiedy mówimy o budowlańcu, że zbudował dom, chociaż on sam mógł nigdy nie dotknąć żadnego narzędzia. On jednak zbudował dom używając swoich materiałów i swoich pośredników. Stąd, gdy czytamy, że Jehowa Bóg stworzył niebo i ziemię, nie powinniśmy przypuszczać, że to On osobiście się tym zajmował. Użył on pośrednika: „On rzekł i stało się, rozkazał i stanęło”. Jego święta moc działała przez Jego Jednorodzonego. Duch Boży działał w dawnych czasach także przez proroków. „Od Ducha Świętego [mocą Bożą] pędzeni będąc mówili święci Boży ludzie”. Zaimek męski jest często stosowany w Biblii Common Version w odniesieniu do Ducha Świętego Boga, ponieważ Bóg, który jest Duchem, jest również przedstawiony przez rodzaj męski, który świadczy o sile. Zaimek przetłumaczony na on, kiedy mowa o Duchu Świętym z jednakową konsekwencją może być przetłumaczone na ono, co się często zdarza (jako przykład porównaj wersety Jana 14:17,26 w tłumaczeniu Diaglotta). Po więcej wyjaśnień tego przedmiotu o Duchu Świętym, odsyłamy zainteresowanego czytelnika do piątego tomu WYKŁADÓW PISMA ŚWIĘTEGO, rozdziały 8-11, gdzie przedmiot ten jest wytłumaczony obszernie.

====================

— 15 sierpnia 1915 r. —