Zmień język 

::R5698 : strona 167::

Wiara głównym bodźcem ku poświęceniu

„Trzymajmy wyznanie nadziei nie chwiejące się; boć wierny jest ten, który obiecał” – Żyd. 10:23

APOSTOŁ pisze tu do niektórych w pierwotnym Kościele, którzy dawali dowody chwiejności, którym nie udało się utrzymać. Zarzucał im, że chociaż kiedyś byli wierni, teraz stali się letni względem Pana i Chrześcijańskiej drogi. Daje do zrozumienia, że stanowczość wiary dziecka Bożego oraz stanowczość, z jaką ono sprawuje swoją wiarę, ma wiele wspólnego z konsekwencją w jego Chrześcijańskim życiu. Nasza wiara była głównym bodźcem, który skłonił nas do poświęcenia się Panu. Uwierzyliśmy, że Bóg przygotował Odkupiciela dla przebaczenia grzechów. Uwierzyliśmy, że będziemy zaakceptowani; że nasze grzechy będą przebaczone poprzez Pana Jezusa Chrystusa; że możemy zostać synami Bożymi, spadkobiercami Bożymi i współdziedzicami z Panem Jezusem. To były inspirujące zachęty, które najpierw doprowadziły nas do Boga. Służyły one dobremu celowi w doprowadzeniu nas do podjęcia decydującego kroku.

Św. Paweł mówi, że ci Hebrajscy Chrześcijanie świadczyli dobre świadectwo. Jednak niektórzy z nich zaczynali stawać się mniej lub bardziej obojętni. Biorąc pod uwagę czas, powinni już być nauczycielami, tymczasem sami potrzebowali, aby ich uczono, „które są pierwsze początki mów Bożych”. Stracili część swojej wiary, swojej ufności w Panu.

Wszyscy wiemy z doświadczenia, że rzeczy, które chowamy w naszym umyśle, z czasem stają się zaćmione i niewyraźne. Kiedy duchowe rzeczy zaczynają być niewyraźne, kiedy nie możemy uchwycić duchowych prawd tak, jak kiedyś mogliśmy, kiedy jesteśmy przerażeni, a nasza radość w Chrystusie słabnie, odsuwamy się od tego źródła naszego poświęcenia. Tracimy naszą wiarę. Dlatego gorliwie trzymajmy się tej kotwicy dusz naszych, abyśmy nie dryfowali i nie zostali rozbici na skałach. Jeśli nie będziemy trzymać się mocno naszej wiary, stracimy wszystko, albowiem „bez wiary nie można podobać się Bogu”. Bez wiary nie można byłoby przywdziać zbroi i bojować on dobry bój. Nigdy nie wyjdziemy do bitwy, w której istnienie nie uwierzyliśmy,

::R5698 : page 168::

lub do bitwy, w którą nie wierzymy, że może przynieść jakiekolwiek rezultaty, jakąkolwiek nagrodę za trud i związane z tym cierpienie.

NASZA OSOBISTA ODPOWIEDZIALNOŚĆ

Argument Apostoła głosi, abyśmy mocno trzymali się wiary, która zapoczątkowała nasze Chrześcijańskie życie i która także ma być zakończeniem naszego Chrześcijańskiego życia. Pan jest zdolny przeprowadzić nas i zrobi to, jeśli my wypełnimy swoją część. Ale warunki, na których Pan nas przyjął, są takie, że będziemy chcieli trwać w wierności. Wszystko zależy więc od tego, czy będziemy trzymać się mocno tej wiary, którą wyznaliśmy, bez wahania się, nie pozostawiając żadnych wątpliwości ani obaw. Podstawą zaś naszej wiary w ostateczne zwycięstwo jest zapewnienie, że „wiernym jest Ten, który obiecał”. Wiemy, że w Biblii są „wielkie i kosztowne obietnice” nam darowane. Chociaż Pan mówi nam, że nie ma w nas niczego, na czym moglibyśmy polegać, to jednak On zapewnia nas, że Jego łaska jest wystarczająca, że Jego moc dokonuje się w naszej słabości. Musimy się tylko tego uchwycić. Jeśli więc będziemy mocno trzymać się naszej wiary, możemy otrzymać wszystko, co Bóg nam obiecał. Będzie wierny, nie zlekceważy Swych obietnic, On uczyni wszystko, co Sam powiedział.

Jeśli wahamy się i drżymy, to też tracimy naszą wiarę, albo tracimy ducha posłuszeństwa i miłości. Jeśli więc zdamy sobie sprawę, że którekolwiek z tych okoliczności istnieje, powinniśmy od razu udać się do Słowa Bożego i modlić się, aby nasza wiara, miłość i zapał mogły być odnowione. Powinniśmy codziennie analizować nasze serca, aby upewnić się, czy wciąż jesteśmy lojalni wobec Pana, aby zobaczyć, czy staramy się prowadzić nasze życie zgodnie z naszym przymierzem oraz czy rozwijamy w sobie owoce i łaski Ducha Świętego. W ten sposób wypełnimy nasze śluby i „hojnie wam dane będzie wejście do wiecznego Królestwa Pana naszego i Zbawiciela Jezusa Chrystusa”.

====================

— 1 czerwca 1915 r. —