R5078-249 Biblijne użycie słowa zbawienie

Zmień język 

::R5078 : strona 249::

Biblijne użycie słowa zbawienie

Wyższym krytykom i ewolucjonistom trudno jest, przed zwykłymi ludźmi, ukryć fakt, że ich teorie są całkowicie sprzeczne ze wszystkimi naukami biblijnymi dotyczącymi ludzkiego zbawienia. Ci nowocześni filozofowie nie lubią być nazywani niewiernymi lub niedowiarkami. Tekstami Pisma Świętego wolą się raczej posługiwać w ich wysiłkach podważania wiary. Gdyby teorie o ewolucji były prawdziwe, słowo „zbawienie” byłoby w zupełności niestosowne. Gdyby ludzkość, przez sześć tysięcy lat, podnosiła się ze stanu małpiego do doskonałego człowieczeństwa i jeżeli ludzie stopniowo, w procesie ewolucji, stają się aniołami, to słowo „zbawienie” do nich stosowane, jest zupełnie nie na miejscu. W ich chwalebnym procesie pięcia się w górę, powinno się ich raczej pozostawić w spokoju. Nie potrzebowaliby oni żadnego Zbawiciela ani Odkupiciela, ponieważ, według tej teorii, ludzkość nigdy nie została stracona- nigdy nie odpadła od doskonałości.

Jednak propozycja Biblii jest zupełnym przeciwieństwem teorii ewolucji. Pismo Święte uczy, że człowiek został stworzony na moralne podobieństwo swojego Stwórcy. Był doskonały i święty. Oświadcza ono, że kiedy człowiek został postawiony na próbie w celu określenia czy jego życie i łaska mogą być Mu przedłużane wiecznie, Adam zgrzeszył i został skazany na śmierć. Mówi ono również, że Bóg, przez Jezusa, uczynił zarządzenie wybawienia ludzkości ze stanu grzechu i śmierci, w które popadł. Dodaje też, że głównym dziełem Jezusa miało być zadośćuczynienie sprawiedliwości oraz że nasz Pan umarł Sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby dzięki Jego śmierci grzesznicy mogli być pojednani z Bogiem. Biblia uczy, że to dzieło odkupienia, to zbawienie ludzkości z grzechu i śmierci, rozpoczęło się złożeniem przez Jezusa Swojego życia jako ceny okupu, a On sam został wywyższony i mianowany Zbawicielem oraz Dawcą życia dla świata.

Jednak świat nie został jeszcze zbawiony. Wciąż jeszcze „w złym położony jest”. Szatan nadal jest „księciem tego świata”. Grzech i śmierć wciąż panują. Świat ma jedynie Boską obietnicę, która była dana Abrahamowi, a o której większość świata nawet nie wie. Niemniej jednak, obietnica ta jest pewna – że ostatecznie wszystkie rodzaje ziemi będą błogosławione przez Mesjasza i że dla dokonania tego zbawienia, Mesjasz ustanowi w słusznym czasie chwalebne panowanie sprawiedliwości, Królestwo Boże pod całym niebem. Dla najwyższego dobra ludzkości będzie ono panować, podbijać i niszczyć grzech, śmierć i wszystko, co jest przeciwne Boskiej sprawiedliwości. W ten sposób cała ziemia będzie ostatecznie napełniona znajomością Pańską, każde kolano się ugnie i każdy język wyzna Pana (Iz. 11:9; Iz, 45:23). W ten sposób nadejdzie chwalebna sposobność zbawienia przez poznanie Boga i Jego woli – Jer. 31:34.

Ci, którzy będą chcieli czynić wolę Bożą, otrzymają od Odkupiciela pomoc, aby mogli w ten sposób rozwinąć sprawiedliwy charakter. Wsparcie to będzie polegać na podnoszeniu, czyli wybawieniu z grzechu i śmierci oraz wszystkich towarzyszących temu okropnych niedoskonałości umysłowych, moralnych i religijnych. Będzie to zbawienie do życia, zdrowia i siły – umysłowych, moralnych i religijnych. Ziemia również zostanie zbawiona – wybawiona z Boskiego wyroku lub „przekleństwa”. Nie będzie już więcej cierni ani ostów, które wywołują pot na twarzy. Ziemia wyda swój urodzaj i będzie „jako ogród Pański” (Zach. 8:12; Iz. 51:3). Jest ona podnóżkiem Bożym, który będzie uwielbiony – Iz. 60:13.

To zbawienie człowieka wraz z jego ziemskim domem i przyszłym panowaniem, jest poprzedzone jeszcze jedną fazą lub rodzajem zbawienia. Przed postępowaniem ze światem, Bóg wybiera, powołuje, pociąga i poucza pewną klasę świętych. Przez wiarę, tacy mogą mówić o sobie jako o zbawionych, chociaż ich zbawienie w rzeczywistości nie ukończy się zanim nie będą mieli udziału w pierwszym zmartwychwstaniu. Obecnie liczą się jako przeniesieni ze śmierci do życia, jako Nowe Stworzenia, bracia Chrystusowi i dzieci Boże. Do tych wszystkich chwalebnych warunków święci wejdą podczas zmartwychwstania, doświadczając przemiany z ludzkiej natury i stanu ziemskiego do natury niebiańskiej i stanu duchowego.

W ten sposób, będą, ostatecznie, dwie klasy zbawionych – dwie klasy wybawionych ze stanu grzechu i śmierci, jakie obecnie panują:

(1) Kościół przemieniony z natury ziemskiej do niebiańskiej – 1 Kor. 15:51-54.

(2) Chętni i posłuszni ze świata, którzy podczas tysiąca lat chwalebnego panowania Mesjasza, będą stopniowo przemieniani, nie do innej natury, ale z niedoskonałości do doskonałości natury ludzkiej – Dz. Ap. 3:19-21

W międzyczasie wszyscy świadomi grzesznicy, nieposłuszni i buntowniczy, zostaną całkowicie zniszczeni w wtórej śmierci, „jako bydło bezrozumne” (2 Piotra 2:12).

====================

— 1 sierpnia 1912 r. —